یادداشتی در وبسایت نشریه «تاون هال» از ادم ارلی، سفیر پیشین آمریکا در بحرین و معاون سخنگوی وزارت خارجه دولت جرج بوش
لفاظی های برآمده از تهران نشان می دهد که انتصاب جان بولتون به عنوان مشاور امنیت ملی جدید پرزیدنت ترامپ بدترین اتفاقی است که تا کنون (برای ایران) اتفاق افتاده است.
اعتراضات اخیر در ایران منطق انتخاب جان بولتون را اعتبار می بخشد. اگر ایران فکر می کند او بد است، حتما باید خوب باشد. یک چیز قطعی است: ایالات متحده دیگر سیاست مماشات با جمهوری اسلامی ایران را دنبال نمی کند.
سیاستگذاران آمریکا از سال ۲۰۰۸ در مسیر همراهی با ملاها در تهران حرکت کردند. تصمیم پرزیدنت اوباما به ترک عراق آن کشور را تحویل ایران داد. تسلیم اوباما در سوریه به ایران و روسیه اجازه داد اسد را در قدرت حفظ کرده و صدها هزار سوری را بی محابا و بدون مجازات قتل عام کنند. لغو تحریم ها در قالب توافق هسته ای ۱۵۰ میلیارد دلار در جیب رهبران ایرانی قرار داد که برای تامین تروریست های سپاه پاسداران و حمایت از گروه های دست نشانده در لبنان، یمن و بحرین استفاده می شود.
همسایگان ایران تنها کسانی نیستند که از رهبران انقلابی ایران رنج کشیده اند. ایران سرکوبگرترین کشور خاورمیانه است. ایران به نسبت جمعیت اش بیش از هر کشور دیگری در جهان شهروندانش را اعدام می کند. قیام اخیر در ۱۴۰ شهر در سراسر ایران نشان داد مردم از این دیکتاتوری مذهبی به ستوه آمده اند.
آمریکا با جان بولتون سرانجام مقام ارشدی را در اختیار دارد تا واژگان را به عمل بدل کند.
منتقدان در ایران و ایالات متحده ارتباط بولتون با «سازمان مجاهدین خلق ایران» را محکوم کرده اند. گروهی از چهره های درخشان آمریکا و رهبران بین المللی از این گروه حمایت کرده اند. از جمله آن ها سناتورها جو لیبرمن و باب توریچلی؛ رودی جولیانی شهردار سابق نیویورک؛ نیوت گینگریچ رئیس پیشین مجلس نمایندگان آمریکا؛ ژنرال های بازنشسته جیمز جونز، هیو شلتون و جیمز کانوی؛ مایک موکیسی وزیر دادگستری قبلی آمریکا؛ لوئیس فری مدیر پیشین اف بی آی؛ اد رندل و هاوارد دین رؤسای پیشین کمیته ملی حزب دموکرات؛ سفرای پیشین بیل ریچاردسون، لینکلن بلومفیلد، مارک گینسبرگ و کنت بلکول؛ برنارد کوشنر وزیر خارجه پیشین فرانسه؛ جولیو ترزی وزیر خارجه پیشین ایتالیا؛ جان بیرد وزیر خارجه پیشین کانادا؛ و سید احمد غزالی نخست وزیر پیشین الجزایر.
حمایت از جنبش های سیاسی اپوزیسیون جرم نیست و ایالات متحده پیشینه ای طولانی در کمک به قربانیان پیگرد سیاسی دارد. رژیم ایران طی چهار ماه تابستان ۱۳۶۷ حدود ۳۰ هزار مرد و زن و نوجوان زندانی را به دلیل رابطه با سازمان مجاهدین اعدام کرد. دولت آمریکا در جریان عملیات آزادی عراق سیاست حفاظت از اعضای سازمان مجاهدین را در برابر نیروهای وابسته به ایران در پیش گرفت.
دست کم بر سر دو مساله نباید تردیدی وجود داشته باشد: همراهی با رژیم ایران برای منطقه صلح و برای مردم ایران تغییر به همراه نمی آورد. با جان بولتون در صدر شورای امنیت ملی دست کم ذره امیدی هست که دوره مماشات به پایان رسیده و روزگار ملاها به شمارش افتاده است.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
