ایلان برمن، معاون ارشد رئیس اندیشکده شورای سیاست خارجی آمریکا در واشنگتن، در مقاله‌ای که روز پنجشنبه با عنوان «درک مجاهدین خلق» در مجله نشنال اینترست منتشر شد، نوشته است: «[سازمان] مجاهدین خلق - حتی اگر بخواهیم آن را با معیارهای بسیار آشفته و پراکنده سیاست‌های اپوزیسیون ایران نیز بسنجیم - یک سازمان بحث‌برانگیز است؛ سازمانی که سیاست‌گذاران ایالات متحده غالبا از آن برداشت نادرستی دارند و رقبایش چهره شریری را از آن ارائه می‌دهند. با این وجود، این سازمان بخش مهمی از هرگونه گفتمان مهم درباره آینده ایران است؛ گفتمان‌هایی مانند آن‌چه که اکنون در واشنگتن، و همزمان با اجرای قاطع و مجدانه کارزار فشار حداکثری دولت پرزیدنت ترامپ بر ضد جمهوری اسلامی، جریان دارد.»
این دومین مقاله از یک رشته مقالاتی است که در آنها، ایلان برمن به کنکاش پیرامون باورها، اندیشه‌ها، و ارزش‌های گروه‌های گوناگون موجود در مجموعه اپوزیسیون ایران می‌پردازد. نخستین مقاله از این مجموعه با عنوان «حمله متقابل ولیعهد ایران» درباره شاهزاده رضا پهلوی بود و در ماه مه در مجله نشنال اینترست منتشر شد.
برمن با ارائه یک جدول زمانی مختصر از فعالیت‌های مجاهدین خلق و نیز با تشریح جزئیات خط مشی کنونی آنها، بر «نقش محوری» مجاهدین خلق «در آشکار کردن فعالیت‌های شریرانه ایران در جهان» تاکید کرده است.
برمن می‌نویسد: «در اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی این گروه [مجاهدین خلق] نخستین تصویر واقعی از تلاش‌های هسته‌ای رژیم [جمهوری اسلامی] را - که در آن زمان عمدتا محرمانه و پنهانی بود - به جهانیان ارائه داد و به این ترتیب آغازگر یک تلاش تقریبا بیست ساله توسط آمریکا و هم‌پیمانانش برای جلوگیری از ایجاد یک ایران هسته‌ای شد.» وی می‌افزاید: «از آن زمان تاکنون سازمان مجاهدین خلق به کار خود در زمینه آگاهیبخشی به جامعه جهانی در زمینه فعالیت‌های درونی جمهوری اسلامی - از امپراتوری مالی عظیم سپاه پاسداران ایران گرفته تا توانایی‌های سایبری فزاینده رژیم - ادامه داده است.»
معاون ارشد رئیس اندیشکده شورای سیاست خارجی آمریکا در ادامه می‌نویسد: «در حالی که سرچشمه این آشکارسازی‌ها محل بحث است، [اما] در ارزش و دقت کلی آنها هیچ بحثی وجود ندارد. مقامات رسمی ایالات متحده به طور گسترده اذعان کرده‌اند که سازمان مجاهدین خلق نقش عمده‌ای را در [شکل‌گیری] درک ما نسبت به تهدید کنونی جمهوری اسلامی، ایفا کرده است.»
برمن همچنین به بررسی روابط سازمان مجاهدین خلق با سایر گروه‌های اپوزیسیون در جامعه ایرانیان خارج از کشور پرداخته است.
برمن می‌نویسد: «مجاهدین خلق به دنبال آشتی گسترده با ایرانیان خارج از کشور نیست. این گروه، دیگر عناصر اپوزیسیون را بیشتر به عنوان منتقدان رژیم - و نه جایگزینان دارای امکان موفقیت - می‌انگارد. به زبان بسیار ساده [می‌توان گفت] مجاهدین خلق بر این باور است که پس از چهل سال مقاومت فعال، اکنون بیش از هر شخصیت یا گروه دیگر حاضر در عرصه مبارزه با جمهوری اسلامی، از خود مایه گذاشته است. اعضا و پشتیبانان این [سازمان] نیز بر این باورند که فقط آنها دارای سازمان، دیدگاه، و انضباط لازم برای ایستادگی در نبرد با آیت‌الله‌های ایران هستند.»
