یادداشتی در واشنگتن تایمز از ال اسکات لینگامفلتر، سرهنگ بازنشسته ارتش آمریکا و نماینده پیشین مجلس ایالتی ویرجینیا
تضاد آشکاری میان پرزیدنت باراک اوباما و پرزیدنت دونالد ترامپ بر سر ایران وجود دارد. اوباما درگیر آن چه مماشات «نخست انتقاد از آمریکا» بود. ترامپ تیشه به ریشه سوء رفتار ایران می زند.
دولت دکتر محمد مصدق در ایران تلاش کرد رویکرد تعادل منفی را در پیش بگیرد، تا ایران برای حفظ آزادی عمل خود با اتخاذ موضعی خنثی در برابر قدرت های بزرگ خصوصا آمریکا و شوروی از آن ها فاصله بگیرد.
متاسفانه آزادی عمل ایران در سال های اخیر با دامن زدن به ترور در خاورمیانه و اتمی شدن یک عدم تعادل منفی را دوباره به همراه آورده است.
با این وجود، ایران با سطحی از ناآرامی های داخلی روبرو است که می تواند به دومین انقلاب طی ۳۹ سال بیانجامد. بر خلاف سرکوب بی رحمانه اعتراضات جنبش سبز، انقلاب جدید ممکن است به توفیق برسد.
پرزیدنت ترامپ نشانه هایی ارائه داده است که از وقوع یک انقلاب مردمی حمایت می کند؛ نکته ای که به یقین اوضاع ملاها را به هم ریخته است. ترامپ از سویی از آمادگی برای ملاقات بدون پیش شرط با آن ها صحبت کرده است. آن ها این ایده را به طور کامل رد نکرده اند. تعادل منفی ممکن است نهایتا به تعادل مثبت منجر شود. وقتی به آن نقطه برسیم، پرزیدنت ترامپ قادر خواهد بود نه تنها به برنامه جنگ افزار هسته ای و موشکی رژیم بلکه به ترویج ترور در سراسر خاورمیانه رسیدگی کند.
بعید است ملاها در این شرایط خطیر با مذاکره بر سر یک توافق هسته ای جدید موافقت کنند، از حمایت از شورشیان حوثی در یمن که عربستان سعودی را تهدید می کنند دست بکشند، و از لبنان و سوریه جایی که خطری آشکار برای اسرائیل هستند خارج شوند. اما یک چیز روشن است.
اکنون مردم ایران می پرسند چه بر سر تمام پول های حاصل از لغو تحریم ها آمد. ترامپ ملاها را از تعادل خارج کرده و احتمالا در پی نوعی «تعادل مثبت» است.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
