یادداشتی از بنی آونی در نیویورک پست
رژیم ایران زیر ضربه تحریم های جدید است و دولت ترامپ برای مرحله بعدی آماده می شود.
اگر چه در رسانه های غرب انعکاس چندانی نداشته است، اما ایرانیان به شکل روزافزونی به خیابان ها می آیند و کنترل روحانیون بر قدرت را تضعیف کرده اند.
سیاستمداران اروپایی می کوشند برجام را نجات دهند.
ولی تجارت تجارت است.
رنو، خودروسازی فرانسه، پایان تمام فعالیت های تجاری اش در ایران را اعلام کرده است.
بانک مرکزی آلمان زیر فشارهای آمریکا دسترسی تهران به ۳۰۰ میلیون یورو وجه نقد را از بانکی تحت کنترل ایران در هامبورگ محدود کرد.
سیاستمداران اروپایی می توانند برای دلخوری از خروج دولت ترامپ از برجام بیانیه صادر کنند، اما فشارها دارد جواب می دهد.
کمربندها را محکم ببندید، هدف دور بعدی تحریم ها تنها منبع اصلی درآمد ایران است: نفت.
انتظار می رود صادرات نفت ایران به نصف برسد. سعودی ها، روس ها و آمریکایی ها این خلاء را جبران می کنند تا مصرف کنندگان جهانی تحت فشار قرار نگیرند.
رژیم امیدوار بود مردم ایران، آمریکا را مقصر اوضاع نابسامان اقتصادی بدانند. در عوض، کامیون داران و تاکسی داران اعتصاب کننده، کارگران شهرهای دور پر گرد و غبار، طرفداران محیط زیست، زنان و بازاریان همه رژیم را مقصر اوضاع کشورشان می دانند.
منابع مالی به دست آمده از برجام نصیب مردم ایران نشد. صرف جنگ های منطقه ای، تقویت سازمان های تروریستی جهانی و پر کردن جیب کله گنده های رژیم شد.
مردم ایران حتی بازاریان دیگر فریب شعار «شیطان بزرگ» را نمی خورند.
بهنام بن طالب لو، ناظر امور ایران در «بنیاد دفاع از دموکراسی ها»، می گوید: «بازاریان حامیان جدی رژیم بودند و می دانند مانع راه یک زندگی عادی در ایران مسائل داخلی است نه بین المللی.»
تغییر رژیم ممکن است اتفاقی آشوب آفرین، طولانی و خونین باشد. حتی ممکن است به حکومتی سرکوبگرتر، دیکتاتورتر و بی رحم تر از حکومت کنونی بیانجامد. امکان هم دارد که موجب آزادی و رهایی مردم ایران شود و به احتمال بیشتر به سیاست تهران در دستیابی به تسلیحات خطرناک و گسترش خشونت و تروریسم پایان دهد.
بن طالب لو معتقد است: «دشوار بتوان تصور کرد اوضاع بدتر از جمهوری اسلامی شود. روی کار آمدن یک حکومت جدید مردمی و منتخب به سود مردم ایران، خاورمیانه و جامعه بین المللی است.»