یادداشتی در دیلی کالر از جولیو ترزی، وزیر خارجه پیشین ایتالیا و عضو هیات مشاوران «متحد علیه ایران هسته ای»
دولت های اروپایی سال های طولانی تمایل به کم اهمیت جلوه دادن تهدید ناشی از جمهوری اسلامی ایران برای امنیت ملی خودشان و ثبات جهان داشته اند.
روند حاکم بر استراتژی های غرب در برابر ایران شامل مذاکرات اشتباهی بوده که اغلب به سطح مماشات ارتقاء یافته است. با این وجود، هر بار تماس با به اصطلاح میانه روهایی مانند حسن روحانی، رئیس جمهوری کنونی ایران، نهایتا تعهد راسخ تهران به جنگ طلبی و اصول افراط گرایی اسلامی را به جهان یادآوری کرده است.
آن چه جامعه بین المللی باید در مورد ایران با آن روبرو شود یک حکومت ملی است که با ایدئولوژی شبیه گروه هایی مانند داعش و القاعده اداره می شود.
با گذشت نزدیک به ۴۰ سال از انقلاب ایران، جمهوری اسلامی مسئول تهدیدهای مداوم و تلفات جانی و مالی بزرگی بوده است.
نقشه تروریستی خنثی شده ایران برای بمبگذاری در یک گردهمایی مقاومت دموکراسی خواه ایران در نزدیکی پاریس در ۳۰ ژوئن بی تردید تائیدی بر این امر بود.
دفاتر دیپلماتیک ایران خطوط واقعی یا بالقوه مستقیم عملیات و فعالیت های تروریستی به اروپا هستند. ایران از طریق این مراکز به ماموران وزارت اطلاعات ماموریت های طولانی مدت دیپلماتیک می دهد و این دقیقا همان چیزی بود که در توطئه تروریستی پاریس در مورد اسدالله اسدی، دیپلمات دستگیر شده، اتفاق افتاد.
مصونیت دیپلماتیک فرصت بالقوه گریز از عدالت را به این ماموران می دهد.
در نامه ای که من و گروهی به لحاظ سیاسی متنوع از نمایندگان پارلمان ایتالیا و چهره های حاضر در گردهمایی ۳۰ ژوئن در پاریس به وزارت خارجه بلژیک نوشته ایم قویا تاکید کرده ایم که «مماشات هرگز راه درستی برای رسیدگی به رژیم های مستبد نبوده است. از این رو از شما می خواهیم تلاش مقام های رژیم برای سرپوش گذاشتن بر نقش آشکار خود در این اقدام تروریستی در اروپا را رد کرده و از هر اقدام لازم در کشورتان و دیگر کشورها برای آشکار شدن حقیقت حمایت کنید».
«شورای ملی مقاومت ایران»، برگزارکننده گردهمایی ۳۰ ژوئن در حومه پاریس که هدف اصلی توطئه تروریستی بوده است، در بیانیه ای از مقامات اروپایی خواستار بستن سفارتخانه های ایران، اخراج دیپلمات های احتمالا تروریست و علنی کردن تمام جزئیات نقشه حمله شده اند تا افکار عمومی از تهدید تروریسم مورد حمایت ایران اطلاع کافی داشته باشد.
این توصیه ای معقول است که اتحادیه اروپا باید به دقت در نظر بگیرد.