مقاله ای از لورن فرنچ برای نشریه پولیتیکو
دن کیلدی، قانونگذار آمریکایی، سعی می کند از توجه بین المللی به ایران استفاده کند. این قانونگذار دموکرات ایالت میشیگان در پی آزادی امیر میرزایی حکمتی، تفنگدار دریایی پیشین آمریکا، است.
امیر حکمتی از ساکنان حوزه انتخابی کیلدی است. امیر از سال ۱۳۹۰ به اتهام جاسوسی در زندان اوین در تهران در حبس بوده است. در شرایطی که مذاکره کنندگان بین المللی درگیر تنظیم یک توافق هسته ای با ایران هستند و پس از اینکه قانونگذاران آمریکایی با تصویب قانونی دارای اختیار پذیرش یا رد توافق نهایی شدند، کیلدی می گوید اینک زمان این است که رفتار زشت تهران را به همه نشان داد: «ما نمی توانیم بگذاریم پرونده امیر کمرنگ شود یا وضعیت او به مساله ای حاشیه ای در یک اوضاع واقعا قابل توجه در روابط ایران و جامعه جهانی بدل شود.»
کیلدی در مصاحبه ای در دفتر کارش در کنگره گفت: «بسیار مهم است که از این فرصت و لحظه ای که جهان به ایران نگاه می کند برای جلب توجه به این پرونده ها استفاده کنیم.»
هر چند سرنوشت آمریکایی های زندانی در ایران به طور مستقیم به مذاکرات بسیار مهم هسته ای ارتباطی ندارد اما، کیلدی می خواهد اعضای هر دو حزب به دقت رفتار تهران را زمانی که می خواهند بر سر پذیرش یا رد توافق و لغو تحریم ها رای بدهند مد نظر بگیرند. دولت اوباما و مذاکره کنندگان با سرعت در حال تکمیل توافق هسته ای تا پیش از نهم تیر ماه هستند.
اگر چه کیلدی قانونگذاری تازه کار در حوزه سیاست خارجی است اما، او پیشاپیش حمایت بیش از ۱۵۰ نماینده کنگره را برای حمایت از قطعنامه ای که خواهان آزادی حکمتی است جلب کرده بود. کیلدی در صورت عدم آزادی زندانیان لزوما به توافق هسته ای رای منفی نخواهد داد ولی می گوید رفتار تهران برای کشوری که می خواهد نقش بزرگتری در جامعه بین المللی ایفا کند دور از معیارهای پذیرفته شده است.
کیلدی می گوید: «ما باید اصرار کنیم که اگر ایران می خواهد در این مساله یا درباره رشد اقتصادش یا روابطش با دیگر کشورها در خاورمیانه و سراسر جهان جدی گرفته شود لازم است بداند که نمی تواند زندانی سیاسی داشته باشد.»
کیلدی گفت رای او به توافق هسته ای احتمالی با ایران بر این اساس خواهد بود که آیا چنین توافقی جهان را امن تر خواهد کرد یا نه. کیلدی رهبران کنگره را مجاب کرد که حکمتی باید به یک اولویت بین المللی بدل شود. وقتی خانواده حکمتی اخیرا در واشنگتن بود او ملاقات هایی را میان آن ها با کوین مک کارتی، نانسی پلوسی، استنی هویر، اد رویس، و الیوت انگل، رهبران اکثریت جمهوریخواه و اقلیت دموکرات مجلس نمایندگان ترتیب داد.
کیلدی همچنین برگزاری جلسه ای را در کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان آمریکا هماهنگ کرد که بررسی وضعیت چهار آمریکایی زندانی در ایران در کانون آن قرار داشت. کمیته قطعنامه کیلدی را در این جلسه به رای گذاشت و تصویب کرد.
کیلدی عهد کرده است هر موقع باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا، جان کری، وزیر امور خارجه، یا وندی شرمن، قائم مقام وزارت امور خارجه، را ببیند در باره ی وضعیت حکمتی با آن ها صحبت خواهد کرد.
قانونگذارانی که کیلدی با آن ها برای پیشبرد درخواست آزادی حکمتی در تماس بوده است می گویند او مدافعی خستگی ناپذیر است.
ایلیانا راس لتینن، رئیس پیشین کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان، می گوید: «دن انجام ملاقات ها میان اعضای کنگره و خانواده امیر را تسهیل کرد و به ارتقای آگاهی از پرونده او کمک کرد تا واشنگتن بهتر دریابد که وضعیت حقوق بشر در طول مذاکرات هسته ای بدتر شده است. دن توجه لازم را متوجه این مساله مهم کرده است تا دولت آمریکا خواستار آزادی او و تمام آمریکایی های زندانی در ایران شود.»
زمان بسیار حیاتی است. ایران سال ۱۳۹۱ حکمتی را به اتهام جاسوسی، محاربه، و فساد فی الارض به اعدام محکوم کرد. حکم اعدام در دادگاه تجدیدنظر شکسته شد اما اعضای خانواده حکمتی می گویند او از ادامه زندانی بودنش به ستوه آمده است.
رابطه نزدیک کیلدی با خانواده حکمتی در تضاد با رابطه تنش آلود این خانواده با دولت اوباما قرار دارد. پس از آن که باراک اوباما در سخنرانی ضیافت شام با خبرنگاران از وضعیت روزنامه نگار آمریکایی جیسون رضائیان صحبت کرد، خواهر حکمتی در نامه ای که به لیزا موناکو مشاور دولت اوباما نوشت از کاخ سفید برای عدم توجه کافی به آزادی برادرش انتقاد کرد.
خانواده حکمتی از مبارزه کیلدی برای آزادی امیر سپاسگزارند.
خانواده حکمتی در نامه ای که از طریق سخنگوی شان منتشر شد درباره دن کیلدی گفته اند: «او در پیگیری وضعیت حبس امیر در ایران و درخواست آزادی او فراتر از انتظار عمل کرده است. احساسات، پشتیبانی، و سختکوشی دن کیلدی هدیه ای بسیار گرانبها برای خانواده ما است و ما در ادامه مبارزه برای آزادی امیر از داشتن او در کنار خود احساس خوشبختی می کنیم.»
کیلدی همچنین در ملاقاتی با سامانتا پاور، سفیر آمریکا در سازمان ملل متحد، از دولت اوباما خواسته است از کانال های دیپلماتیک برای آزادی حکمتی تلاش کند: «بدون مذاکرات ۱+۵ ما همچنان از دیگر کانال هایی استفاده می کردیم که به مراتب کمتر قابل اطمینان بودند.»
حکمتی سال ۱۳۹۰ هنگامی که برای دیدن مادربزرگش به ایران رفته بود دستگیر شد. مقامات ایرانی او را به جاسوسی متهم کردند و گفتند او اعتراف کرده است که در تلاش برای راه اندازی یک شبکه وابسته به سی آی ای در ایران بوده است؛ اتهامی که خانواده او و دولت آمریکا قویا رد می کنند. حکمتی زمانی به عنوان تفنگدار نیروی دریایی آمریکا خدمت کرده بود و بعد برای وزارت دفاع آمریکا مشغول به کار شد.
کیلدی می گوید هر چند هرگز رو در رو امیر را ندیده است اما احساس خویشاوندی با او دارد. کیلدی می گوید: «هر چند هرگز با او ملاقات نکرده ام اما احساس می کنم این مرد جوان را می شناسم. او به روشنی بسیار جوان تر از من است... اما ما هر دو در فلینت بزرگ شدیم، هر دو برای تیم های دبیرستان خود هاکی بازی می کردیم، و او به نظرم مرد جوانی است که به هر کار درستی دست زده است. من و کارمندانم به او به عنوان عضوی از خانواده خود نگاه می کنیم. این چیزی است که گروه کارمندان من را به خاطر او به حرکت در می آورد.»
