یادداشتی در نیویورک تایمز از مایکل سینگ، مدیر پیشین امور خاورمیانه در شورای امنیت ملی کاخ سفید
شواهد اندکی وجود دارد که نشانگر فریبکاری ایران در عمل به توافق هسته ای باشد. به نظر می رسد ایرانی ها از راه های گریز برجام و قطعنامه شورای امنیت نهایت استفاده را می برند.
هیچ کدام از این ها به معنای نقض متن توافق هسته ای است. پرزیدنت ترامپ اشتباه نمی کند وقتی می گوید برجام «توافقی بد» است. برجام میدان دید محدودی دارد؛ به ایران اجازه می دهد بر روی موشک و فناوری سانتریفیوژ حتی هنگام توقف غنی سازی اورانیوم کار کند. نگرانی عمده این است که برجام یک توافق موقت است. با گذشت زمان طی یک دهه آینده ضمن گسترش قدرت ایران در خاورمیانه ابزارهای آمریکا برای کنترل ایران خصوصا در حوزه تحریم محدود می شود.
اما خوب یا بد ساعت را نمی شود به عقب برگرداند. هر سیاست واقع بینانه ای در قبال ایران باید این مهم را به عنوان نقطه آغاز در نظر داشته باشد.
دولت ترامپ باید توافق هسته ای و چارچوب سیاسی مرتبط با آن را تقویت کند. ثبات در توافق هسته ای انحراف از آن را از بین برده و اهرم فشاری برای بسیج حمایت بین المللی از یک استراتژی بهتر خاورمیانه ای پدید می آورد.
* برگردان فارسی این مقاله تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
