یادداشتی از جیسون رضائیان در روزنامه واشنگتن پست
هنگامی که تحریم های آمریکا علیه ایران در سیزدهم آبان برقرار شود، محمد بن سلمان، ولیعهد سعودی، نفس راحتی خواهد کشید.
محمد بن سلمان پس از هفته ها فشار بین المللی بر سر قتل همکارم جمال خاشقجی، اقدامات تنبیهی دونالد ترامپ علیه ایران را چراغ سبزی بر رفتارهایش می بیند.
اما وضع نباید بر این منوال باشد.
عربستان سعودی سال ها بدون مجازات، از تروریسم و افراط گرایی حمایت مالی، حقوق مردم خودش را سرکوب و منتقدانش را اغلب با کشتن شان ساکت کرده است. ایالات متحده برای همین اقدامات به درستی ایران را تنبیه می کند.
زمان آن است که این معیار دوگانه به پایان برسد.
اتحاد ما با عربستان سعودی بر مبنای نفت، سلاح و پول است.
در نتیجه دهه ها پول خرج کردن سعودی ها در آمریکا، متاسفانه اجماع واشنگتن بر سر امنیت در خاورمیانه توسط سعودی ها و حامیان شان گروگان گرفته شده است. استدلال عمده آن ها این است که به عربستان برای مقابله با تهدید ایران نیاز است.
در ۱۳ آبان که با سالروز گروگانگیری دیپلمات های آمریکایی در سال ۱۳۵۸ همزمان است، چشم انداز یافتن هر گونه فرصت تغییری در روابط با ایران از بین خواهد رفت. در عین حال ما به شکلی تاکتیکی به محمد بن سلمان اجازه می دهیم به حکومت ترس خود ادامه بدهد.
تصور کنید اگر ترامپ آن روز را برای تهران و ریاض هر دو به روز مکافات بدل می کرد. او می توانست با کاستن از قدرت حکومت های اسلامگرای غنی از نفت، حامی ترور، جنایتکار و بی اعتنا به حقوق بشر چنین کند.
چگونه؟ با تنبیه رفتارهای هولناک شان و ترغیب پیشرفت واقعی.
پرزیدنت ترامپ باید آغاز تحریم های ایران را تا دریافت اظهاراتی صادقانه از سوی سعودی ها درباره خاشقجی آمد به تعویق بیاندازد؛ او می تواند در اقدامی جسورانه مذاکرات تازه ای را مشروط به آزادی آمریکایی ها و دیگر زندانیان عقیدتی به ایران پیشنهاد کند.
ما لازم است سریعا به دوره افراط گری بی محابا در خاورمیانه که ریشه در تهران و ریاض دارد، پایان بدهیم. ما باید رویکرد واقع بینانه و منطقی را به دور از معیارهای دوگانه در پیش بگیریم که هر دو پایتخت را برای آتش افروزی هایشان مسئول بداند و تشویق شان کنیم تا مانند قدرت های جهانی مسئولانه رفتار کنند.
برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
