یادداشتی از مایکل روبین در واشنگتن اگزمنر
بر خلاف ادعای حامیان توافق که آن را محکم ترین توافق توصیف می کنند، برجام سوابق گذشته را پاک کرده است:
وقتی اتحاد جماهیر شوروی سقوط کرد، اوکراین، بلاروس و قزاقستان که میراث دار جنگ افزار هسته ای رژیم کمونیستی در خاک خود بودند به شکلی داوطلبانه آن ها را تحویل دادند. امروز آن ها نه جنگ افزار هسته ای دارند، نه زیرساختی برای دستیابی به آن.
آفریقای جنوبی طی دهه هفتاد و هشتاد میلادی برنامه پنهانی جنگ افزار هسته ای داشت. در آغاز دهه نود آفریقای جنوبی پذیرفت به پیمان منع گسترش و تکثیر جنگ افزار هسته ای بپیوندد. آژانس بین المللی انرژی اتمی سنجش پایبندی آن کشور به تعهداتش را شروع و بیش از دو دهه پیشینه فعالیت های هسته ای آفریقای جنوبی را درخواست کرد.
آمریکا و متحدانش برای بازگشت لیبی به جامعه جهانی از معمر قذافی، رهبر وقت لیبی، خواستند برنامه هسته ای اش را به طور کامل جمع آوری کند.
طی دو سال گذشته دولت اوباما وعده داد توافق هسته ای ایران با در نظر داشتن سوابق پنهانکاری های ایران شامل بازرسی «در هر زمان از هر کجا» باشد. اما مذاکره کنندگان آمریکایی تسلیم خط قرمز آیت الله خامنه ای در این باره شدند.
آژانس بین المللی انرژی اتمی با بی اعتنایی به سابقه پنهانکاری ایران برای خودش اعتبار بین المللی کسب نمی کند و ناقضان را به توقف فریبکاری هایشان مجاب نخواهد کرد.
بر مبنای برجام، ایران پذیرفته است در راستای پروتکل الحاقی عمل کند که بسیاری از مفرهای گریز را بسته است. اما برجام ایران را مجبور به تصویب پروتکل الحاقی نمی کند. ۱۲۹ کشور جهان پروتکل الحاقی را امضاء کرده اند. از این رو ایران در ارتباط با نظام بازرسی منع گسترش هسته ای در مکان ۱۳۰ قرار می گیرد.
این عدم تایید پروتکل الحاقی وقتی اهمیت بیشتری می یابد که فعالیت های پنهانی گذشته ایران را به یاد بیاوریم.
* برگردان فارسی این مقاله تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
