یادداشتی در نشنال ریویو از کانرد بلک، نویسنده کتاب «دانالد ترامپ، رئیس جمهوری بی شباهت به دیگران»
نکته قابل توجه در رویکرد کاخ سفید به ایران و کره شمالی این است که بر خلاف تصور متعارف، پرزیدنت ترامپ آخرین سنگرگاه منع تکثیر و گسترش جنگ افزار هسته ای است.
قدرت های هسته ای شامل بریتانیا، روسیه، فرانسه، چین، هند، اسرائیل و پاکستان باشگاه اتمی را تشکیل می دهند. هیچ یک از این قدرت های هسته ای با زرادخانه اتمی شان رفتاری غیرمسئولانه نشان نداده اند، اما کره شمالی و ایران دیگر کشورها را تهدید به نابودی کرده و از لحاظ سیاسی کاملا غیرقابل اعتماد هستند.
پرزیدنت ترامپ با خلع سلاح آن ها، ضمن رعایت ملاحظات لازم برایشان، دست کم پیمان منع گسترش جنگ افزار هسته ای را برقرار نگاه می دارد. اگر کره شمالی و ایران قدرت های اتمی نظامی بشوند، ژاپن، کره جنوبی، اندونزی، مصر، عربستان سعودی و ترکیه هم همان راه را خواهند رفت. در چنین فضایی نظام پرهیز از جنگ های بزرگ از طریق جمع آوری توان هسته ای به دفاع موشکی و تلافی جویی های عظیم تغییر خواهد کرد.
ایالات متحده - و پس از آن با فاصله زیاد اسرائیل - تنها کشورهای جهان هستند که می داند چطور جلوی موشک های دارای کلاهک هسته ای را بگیرد، اما عقب نشینی به آن نقطه برای پرهیز از جنگ های هسته ای از یک استیصال عمیق حکایت دارد.
ما به شکل فزاینده ای با احتمال انتقال موشک در خطوط هوایی مسافری یا کشتی های باری و حتی بمب های چمدانی روبرو هستیم. این که کشورهای حامی تروریسم مانند ایران توان ساخت جنگ افزار هسته ای پیدا کنند، نهایت مماشات است. جهان دلایلی برای تقدیر از پرزیدنت ترامپ دارد.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
