چکیده‌ای از مقاله جف فاکس در نشریه نیشن
جمهوری اسلامی یک حکومت دینی سرکوبگر است، اما تهران تهدیدی برای ایالات متحده نیست و مخالف سرسخت گروه های جهادی مانند داعش و القاعده است.
اردیبهشت ماه بود و من و همسرم در روستای کوچکی گشت می زدیم که پیرمردی با لحنی محترمانه پرسید: "اهل کجا هستید؟"
من پاسخ دادم: "آمریکا."
شانه های ام را در دست گرفت و در حالی که سه بار روبوسی می کرد، گفت: "چه عالی. بسیار خوشحالم اینجا هستید."
بعد پرسید: "چرا دولت شما اینقدر از ما متنفر است؟"
من وقتی در آمریکا هستم، ابایی ندارم که از سیاست های دولت خودمان انتقاد کنم، ولی خارج از آمریکا کمی موضع تدافعی نسبت به کشورم می گیرم. با او درباره اهمیت شناخت مردم کشورهای مختلف از هم، فارغ از دولت هایشان صحبت کردم، و بحث را به تاریخ روستای کهن او کشاندم.
اما این پرسشی بود که بسیاری دیگر از مردم عادی ایران از من پرسیدند، و لازم است که پاسخی درخور برای آن یافت.
تخریب وجهه ایران ریشه ای عمیق در جریان اصلی سیاست در آمریکا دارد. هیلاری کلینتون و دونالد ترامپ، کاندیداهای دموکرات و جمهوریخواه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، هر دو به ما می گویند که ایران حامی عمده تروریسم در جهان است و قصد دارد خاورمیانه، اگر نه همه جهان، را تحت تسلط خود درآورد.
مردم آمریکا هم در همین فضا نگاه قویا منفی نسبت به ایران دارند.
البته ایران می کوشد بر روند تحولات در کشورهای همسایه اش نفوذ بگذارد، ولی هیچ برتری نظامی نسبت به ترکیه و مصر و پاکستان ندارد و حتی نیروی هوایی عربستان سعودی از نیروهای هوایی ایران قدرتمندتر است. "قدرت نرم" ایران هم در منطقه ای سراسر سنی، برد چندانی ندارد.
نشانه های تمایل مردم ایران به غرب در سراسر ایران دیده می شود. زندگی اجتماعی در ایران اصلا قابل مقایسه با حکومت های دینی سرکوبگر مورد حمایت آمریکا در عربستان سعودی، عمان، و ترکمنستان نیست.
ایران یک دموکراسی لیبرال نیست، ولی با آلمان نازی یا عربستان سعودی هم فاصله زیادی دارد.
پس آنطور که پیرمرد روستایی ایرانی پرسید، چرا دولت ما اینقدر از آنها متنفر است؟
تنها پاسخ منطقی به این پرسش، پیروی سیاست آمریکا در خاورمیانه از منافع:
۱) خاندان مستبد حاکم بر عربستان سعودی و شیخ نشین های خلیج فارس؛ ۲) دولت اسراییل به ویژه تحت تسلط بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر آن کشور؛ ۳) سیاستمداران، تحلیلگران، لابییست ها، و بروکرات های امنیت ملی است که سابقه کاری و حساب بانکی شان از این وضعیت بهره می برد.
در جهت منافع هر سه گروه است که توجه افکار عمومی را از پیامدهای فاجعه بار مداخله ما در منطقه خاور میانه منحرف کنند.
از بین رفتن بی اعتمادی متقابل میان دو طبقه حاکم در ایران و آمریکا به زمان نیاز دارد، اما این که مردم عادی آمریکا دریابند که ایران دشمنی برای موجودیت ما نیست، به ما کمک خواهد کرد پاسخی برای سیاست های خود در خاور میانه بیابیم.
* برگردان فارسی این مقاله تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست