روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی درباره یک عکاس ایرانی نوشته است: مژگان قنبری در سال ۲۰۱۷ باید یک پروژه عکاسی را درباره مرزها به یک کارگاه عکاسی جوانان عکاس می فرستاد. او در حال مستند کردن زندگی زنان جوان کشور محل سکونتش در قالب پروژه ای با عنوان «زنان» در ایران بود. پروژه او از «گتی ایمیج» جایزه ای ۱۰ هزار دلاری دریافت کرد و مشوقی شد تا او جنبه دیگری از زنانگی را جستجو کند: رابطه مادران و دختران.
مژگان قنبری می گوید: «من متوجه این واقعیت شدم که زنان جوان تحت تاثیر والدین شان قرار دارند.» او افزود: «من احساس کردم ممکن است مرزی در میان باشد، چیزی شبیه یک دیوار که ما در دوره سنی مشخصی بین خودمان و والدین مان پدید می آوریم.»
این مانع نامرئی یک جنبه جهانی بلوغ جوانی است. این مانع وقتی ظاهر می شود که می فهمیم چقدر از بزرگان مان به ارث برده ایم ولی در عین حال زندگی کاملا متفاوتی داشته ایم. برای بسیاری از زنان جوان امروز، این فاصله در اثر مولفه های متعددی عمیق تر شده است. آشکارترین مولفه انقلاب اسلامی است.
پروژه بعدی مژگان، «دیوار»، در جستجوی تنش میان نسلی و یافتن پاسخ برای دو پرسش حیاتی است: «این خلاء بر رابطه ما با مادران مان به عنوان اولین مظهر زنانگی در زندگی چه تاثیری می گذارد؟» و «چگونه می توانیم با همدیگر بهتر ارتباط برقرار کنیم؟»
مژگان قنبری می گوید: «می خواستم درباره این نسل ها به شکلی قابل لمس و شاعرانه حرف بزنم.»
در دوران سلطنت پهلوی زنان ایرانی از آزادی نسبی در حوزه حجاب و حق ازدواج و طلاق برخوردار بودند.
اما از انقلاب اسلامی به بعد، دهه ها پیشرفت به سوی برابری جنسیتی معکوس شد.
مژگان قنبری ۲۸ ساله می گوید: «سال ها به آزادی هایی که مادرم در جوانی داشت حسادت می کردم. به نظرم غیرواقعی می آمد.»
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
