یادداشتی از جیسون رضاییان در واشنگتن پست
من با تجربه ۷ سال زندگی در ایران درک خوبی از احساس ایرانی ها از شنیدن این گفته پرزیدنت ترامپ دارم که توافق هسته ای را به خاطر مردم ایران ترک کرد.
یک بار دیگر ایرانی ها خود را در میان یک نظام خودکامه که کمترین ارزشی برای رفاه شان قائل نیست و رهبری آمریکا که مصمم است زندگی را برای آن ها سخت تر کند، گرفتار می بینند.
وقتی رژیم ایران با تشدید فشارهای خارجی روبرو می شود، چون یک قلدر آن را با افزایش فشار بر مردم تلافی می کند. این رفتار نظام های خودکامه است و اکنون هم چنین انتظاری می رود.
ملاها با آمریکا سر شاخ نخواهند شد، در عوض احتمالا محدودیت ها بر اینترنت را شدت بخشیده، امواج برنامه های ماهواره را مختل می کنند و شهروندان دو تابعیتی بیشتری را دستگیر خواهند کرد.
در این فضا، اکثریت مردم ایران به ناگاه حامی رژیم نمی شوند. اما دور قبلی تحریم ها نشان داد نیازهای مردم زیر فشار اقتصادی بیش از آن که تغییر باشد به بقا تقلیل می یابد. ایرانی ها برای کمک هایی در قالب یارانه چشم به رهبری کشور خواهند داشت.
تجربه قبلی اعمال شدیدترین تحریم ها علیه ایران به تقسیم بسیار ناعادلانه ثروت در جامعه ایران منجر شد. عناصر فرصت طلب رژیم جیب خود را با سود ناشی از واردات قاچاق پر کردند.
این وضعیتی است که ترامپ پدید آورده و مردم ایران پیشاپیش آن را متحمل شده اند.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
