یادداشتی در وبسایت روزنامه هیل از سباستین گورکا، معاون دستیار و استراتژیست پیشین پرزیدنت ترامپ
پرزیدنت ترامپ، جان بولتون سفیر پیشین ایالات متحده در سازمان ملل متحد، را دوست دارد. آن ها ممکن است بر سر هر مساله دارای اهمیت استراتژیک خصوصا درباره نقش آمریکا در «تغییر رژیم» در جهان هم نظر نباشند، اما در عشق شان به جمهوری ما و تعهدشان به قربانی کردن گاوهای مقدس منطق متعارف روحیه ای مشترک دارند.
دونالد ترامپ و کاخ سفید او روند محور نیست. نتیجه محور است. این نکته ای است که ژنرال مک مستر خوب نتوانست درک کند.
از «دین اچیسون» وزیر خارجه افسانه ای دولت ترومن سوال شده بود که چطور او و پرزیدنت ترومن چنان روابط خوبی داشتند. اچیسون پاسخ داده بود جواب ساده بود: «نه رئیس جمهور و نه من هیچ گاه فراموش نکردیم رییس جمهور چه کسی است.»
با افزوده شدن اعضای جدید به کابینه پرزیدنت ترامپ مانند مایک پمپئو به عنوان وزیر خارجه منتخب و جان بولتون به مقام مشاور امنیت ملی، استراتژی «بازگرداندن دوباره عظمت آمریکا» امکان واقعی عبور از یک ماموریت نتیجه محور به دکترین «آمریکا نخست» را برای دوره ترامپ و فرای آن را خواهد داشت.
تا زمانی که «دکترین ترامپ» شکل نهایی پیدا کند، می توان با اطمینان گفت که «هرگز ترامپی ها»ی «مرداب»، سرهنگ های سابق «کی جی بی» در مسکو، اعضای حزب کمونیست در پیونگ یانگ و پکن، و ملاها در ایران کمی ناراحت تر از دیروز هستند.
برای بسیاری از آمریکایی ها مانند خودم، این اتفاق بسیار خوبی است.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
