یادداشتی در روزنامه واشنگتن پست از نیکلاس میلر، استادیار مطالعات امور دولتی در «کالج دارماوت»
یک؛ خواسته های دولت آمریکا روشن نیست:
دوازده خواسته مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا، از ایران در حوزه هسته ای، موشکی و مداخلات منطقه ای به نسبت روشن است. آنچه روشن نیست این است که آیا دولت ترامپ قصد تغییر رفتار ایران در سیاست های داخلی را هم دارد؟ هیچ یک از این ۱۲ درخواست خواستار تغییر نحوه رفتار تهران با شهروندان خود نیست.
با وجود این، از بیانیه های دیگر پمپئو چنین برمی آید. وزیر خارجه آمریکا در اعلام تشکیل «گروه اقدام ایران» گفت هدف فشار برای تغییرات عمده در رفتار رژیم در داخل و در خارج از مرزهایش است.
پمپئو همچنین هنگام اعمال دوباره تحریم ها در ماه اوت در توییتی گفت هدف جلوگیری از دسترسی ایران به منابع مالی برای سرکوب مردم ایران و دامن زدن به تروریسم در سراسر جهان است.
دو؛ ایالات متحده هزینه های سنگین کافی برای مجبور کردن ایران به تغییر را اعمال نکرده است:
خواسته های گسترده دولت ترامپ با فشارهایی متناسب همراه نیست. دولت ترامپ صرفا تحریم هایی را که پیشتر لغو شده بازمی گرداند. اما این تحریم ها کم اثرتر از سال ۲۰۱۵ است، زیرا آمریکا بدون اروپا و دیگران و به تنهایی آنها را اجرا می کند.
چطور انتظار می رود فشارهای کمتر نه تنها به محدودیت های هسته ای بیشتر بلکه به تغییرهای بنیادی در سیاست های خارجی و داخلی ایران منجر شود؟
به لحاظ تاریخی، کشورها در برابر چنین خواسته های گسترده ای حتی اگر رقیب شان کشور قدرتمندی چون آمریکا باشد، مقاومت می کنند. کشورها این گونه تغییرهای بنیادی را معمولا پس از یک انقلاب یا یک شکست فاجعه بار در جنگ در پیش می گیرند.
پژوهش های علوم سیاسی نشان می دهد که تحریم های اقتصادی به ندرت کشورها را به تغییری عمده در سیاست هایشان مجبور می کند، به خصوص اگر تحریم از حمایت های چند جانبه برخوردار نباشد. تسلیم شدن در برابر خواسته های آمریکا برای رهبران ایران یک تحقیر علنی خواهد بود.
سه؛ ایالات متحده مسیر برونرفت روشنی ارائه نمی کند:
این احتمال وجود دارد که ۱۲ خواسته پمپئو گشایشی برای چانه زنی باشد و ایران بتواند با دادن امتیازهایی در حوزه هسته ای و موشکی به توافقی دست پیدا کند. اما ایران باید مسیری به سوی اعتمادسازی ببیند. این که ترامپ پس از امتیاز دادن ایران چگونه تحریم ها را برمی دارد. اگر ترامپ تصمیم بگیرد خواسته دیگری را به ۱۲ خواسته مطرح اضافه کند، چه چیزی مانع او خواهد شد.
چرا دولت ترامپ سیاستی را دنبال می کند که چنین شانس پایینی برای موفقیت دارد؟ ممکن است دولت تصور مبالغه آمیزی از نتایج تحریم ها داشته باشد.
اما محتمل تر است که هدف واقعی دولت ترامپ جایگزینی کامل حکومت کنونی باشد. مقام های آمریکایی احتمالا می دانند ایران نمی تواند خواسته های مطرح شده را بپذیرد. آنها در عوض امیدوارند تحریم ها مشوق نارضایی داخلی بوده و به سرنگونی رژیم بیانجامد.
به گفته روئل مارک گرکت، نومحافظه کار حامی سیاست جدید، دولت ترامپ اساسا استراتژی تغییر رژیم را بدون آن که چنین نامی بر آن بگذارد، در پیش گرفته است.
اگر این هدف حقیقی دولت است، باید مایه نگرانی آمریکایی ها باشد. تجربیات اخیر ایالات متحده و پژوهش ها نشان می دهد که تلاش برای تغییر رژیم حتی زمانی که به سرنگونی رهبران می انجامد، به گونه ای پر هزینه و غیرقابل پیش بینی نتایج معکوس به بار می آورد.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
