یادداشتی از تام روگن در وبسایت روزنامه واشنگتن اگزمنر
یک واژه دلیل تصمیم وزیر دفاع آمریکا به تغییر عنوان «فرماندهی آمریکا-اقیانوس آرام» به «فرماندهی آمریکا-هند و اقیانوس آرام» را روشن می کند: هندوستان.
جیم متیس در مورد دلیل این امر گفت: «ماموریت عمده رزمی ما، مراقبت و تعامل نزدیک با بیش از نیمی از سطح کره زمین و جمعیت های گوناگون از هالیوود تا بالیوود، از خرس های قطبی تا پنگوئن هاست.»
اشاره وزیر دفاع آمریکا به بالیوود تصادفی نبود و نشانه ای از هم صف بودن هند و ایالات متحده دارد.
جیم متیس درباره این که چرا آمریکا هند را متحد دفاعی خود می بیند، توضیح داد: «اهمیت حیاتی روابط ما با متحدان و شرکای مان در اقیانوس آرام و اقیانوس هند در حفظ ثبات منطقه ثابت شده است. ما در کنار متحدان مان ایستاده و از تصمیمات آن ها بر مبنای تمامیت ارضی شان حمایت می کنیم، زیرا اگر ما در پی حفظ ثبات در مناطق حیاتی برای صلح جهانی هستیم، تمام کشورها از بزرگ و کوچک ارزشی حیاتی دارند.»
متیس می داند که تخاصم مداوم پکن در دریای جنوب چین و توسعه آن کشور در دریانوردی با توجه به دسترسی اش به بندر گوادر در پاکستان از چشم دهلی نو دور نمانده است. هند توسعه طلبی سرزمینی چین در مرزهای شمالی اش را هم زیر نظر دارد. این تحولات در کانون استراتژی هند و اقیانوس آرام دولت ترامپ قرار دارد. این استراتژی در پی یک توازن قوای منطقه ای است که مروج تجارت آزاد و ثبات چندجانبه کشورهای منطقه اقیانوس آرام باشد. در اهمیت این استراتژی همین نکته کافی است که عمده جریان تجارت جهانی از طریق این آب ها صورت می گیرد.
آمریکا امیدوار است هند به عنوان یک شریک نظامی کلیدی جای خود را در کنار نیروهای دریایی ژاپن و استرالیا بر عهده بگیرد.
تغییر نام فرماندهی آمریکا در منطقه اقیانوس آرام ممکن است بر روی کاغذ ساده به نظر برسد، اما شاخه زیتونی از سوی آمریکا نشانگر عزمی راسخ برای ساختن یک اشتراک استراتژیک با هند است.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
