مقاله ای از سناتور دموکرات دایان فاینستاین برای نیویورک تایمز
کنگره آمریکا به جای جلوگیری از تلاش های باراک اوباما رییس جمهوری آمریکا برای تعطیلی زندان پرهزینه گوانتانامو، باید با او در این راه همکاری کند.
من دو بار از زندان گوانتانامو بازدید کرده ام؛ یک بار در سال ۲۰۰۲ به اتفاق دونالد رامسفلد وزیر دفاع وقت آمریکا و گروهی از سناتورها، و بار دیگر در سال ۲۰۱۳ به همراه سناتور جمهوریخواه جان مک کین و دنیس مک دانا رییس دفتر پیشین کاخ سفید.
دیدن گوانتانامو از نزدیک باور من درباره ضرورت بسته شدن این زندان را تقویت کرد؛ زندانی که میلیاردها دلار هزینه به ما تحمیل می کند و تهدیدی واقعی برای منافع امنیت ملی آمریکا است.
گوانتانامو بهترین ابزار تبلیغاتی برای تروریست ها است. دشمنان ما از گوانتانامو برای توجیه اقدامات تروریستی، جذب نیرو، و خشونت های جهادی استفاده می کنند و متحدان ما کماکان آن را به عنوان نقض قوانین بین الملل مورد انتقاد قرار می دهند.
گوانتانامو بهترین ابزار تبلیغاتی برای تروریست ها است. دشمنان ما از گوانتانامو برای توجیه اقدامات تروریستی، جذب نیرو، و خشونت های جهادی استفاده می کنند
تصادفی نیست که داعش پیش از بریدن سر قربانیانش لباس نارنجی زندانیان گوانتانامو را به تن آنها می پوشاند. سیاست های ما به تروریست ها این امکان را داده است بر این واقعیت که چه کسی جایگاه اخلاقی والاتری دارد سایه بیاندازند.
جرج بوش رییس جمهوری پیشین آمریکا گفته بود که می خواست گوانتانامو تعطیل شود. کاندولیزا رایس و کالین پاول وزیران خارجه پیشین آمریکا، و رابرت گیتس و لئون پانتا وزیران دفاع پیشین آمریکا، از جمله افرادی بودند که همین خواست را داشتند.
هزینه نگهداری هر زندانی در گوانتانامو ۳۰ برابر هزینه نگهداری هر زندانی در زندان های آمریکا است. دشوار بتوان ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار دلار هزینه نگهداری هر زندانی در گوانتانامو را در شرایطی که هزینه نگهداری هر زندانی در زندان هایی با حداکثر ایمنی در آمریکا حدود ۸۶ هزار دلار است توجیه کرد.
ما از صرف سالانه حدود ۴۰۰ میلیون دلار چه چیزی به دست آورده ایم؟
در دوره ریاست جمهوری جرج بوش، ۷۷۹ نفر بدون ایراد اتهام به گوانتانامو آورده شدند. در طول زمان متوجه شدیم که بسیاری از آنها تنها در زمانی نامناسب در مکانی نامناسب بوده اند و اصلا نباید دستگیر می شدند.
در دوره ریاست جمهوری جرج بوش، ۷۷۹ نفر بدون ایراد اتهام به گوانتانامو آورده شدند. در طول زمان متوجه شدیم که بسیاری از آنها تنها در زمانی نامناسب در مکانی نامناسب بوده اند
بیشتر زندانی ها – دقیقا ۵۳۲ نفر – توسط دولت بوش آزاد شدند. از ۱۱۲ زندانی که امروز همچنان در حبس هستند، تنها علیه ۱۰ نفر توسط کمیسیون نظامی ایراد اتهام یا حکم صادر شده است.
با نهایت شگفتی، ۵ متهم به شرکت در طراحی حملات یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ هنوز در برابر دادگاه قرار نگرفته اند.
تأسف آورتر این که تمام احکام صادره توسط کمیسیون نظامی محکومیت هایی سبک بوده و در حال حاضر یا در مرحله استیناف قرار دارند یا بطور کلی رد شده اند.
این آمار در تضاد روشن با عملکرد دادگاه جنایی فدرال قرار دارد. طی دوره ۱۱ سپتامبر تا پایان سال ۲۰۱۴ دادگاه های مدنی ۵۸۰ پرونده مرتبط با تروریسم را مورد بررسی قرار دادند و نرخ صدور حکم در این پرونده ها حدود ۹۰ درصد است.
یک نکته روشن است: نگهداری نامحدود زندانیان در گوانتانامو نتیجه ای نداشته است.
سناتور مک کین از کاخ سفید خواسته است طرحی برای تعطیلی گوانتانامو ارائه کند. من هم در این درخواست به او می پیوندم. مشخصا ما به طرحی نیاز داریم که زندانیان را به ایالات متحده بیاورد و تا زمانی که لازم است آنها را در زندان نگاه دارد. فارغ از این که کاخ سفید چه طرحی ارائه خواهد کرد گام های بعدی که کنگره باید بردارد روشن هستند.
نخست، ما باید با الحاق متممی به لایحه اختیارات بودجه دفاعی امسال شرایطی فراهم کنیم تا ۵۳ زندانی که مراحل اداری انتقال امن را پشت سر گذاشته اند از گوانتانامو خارج شده و به کشورهای خودشان یا دیگر کشورها منتقل شوند.
مشخصا ما به طرحی نیاز داریم که زندانیان را به ایالات متحده بیاورد و تا زمانی که لازم است آنها را در زندان نگاه دارد.
پرزیدنت اوباما نسخه اولیه لایحه اختیارات بودجه دفاعی را که محدودیت های غیرمنطقی بر انتقال زندانی ها تعیین کرده بود وتو کرد. کنگره حالا فرصت تجدیدنظر در این محدودیت ها را دارد.
دوم، کنگره باید ممنوعیت کنونی برای انتقال زندانی ها به آمریکا را لغو کند تا به پرونده زندانی ها در دادگاه های جنایی فدرال رسیدگی شود و آنها دوران محکومیت خود را در زندان های فدرال بگذرانند.
زندان های فدرال پیشاپیش تروریست های القاعده چون زکریا موسوی، ریچارد رید معروف به "بمب گذار کفش"، و عمر فاروق عبدالمطلب موسوم به "بمب گذار لباس زیر" را در خود جای داده اند.
سوم، اندک زندانی هایی را که به دلیل کمبود مستندات نمی توان محاکمه کرد، اما باید تا پایان دوره خصومت در زندان نگاه داشت به آمریکا منتقل کنیم، زیرا گزینه کم هزینه تری است.
زندان های آمریکا توانایی نگهداری از زندانی های گوانتانامو را دارند.
کنگره باید برای تعطیلی گوانتانامو گام های محسوسی بردارد.
* برگردان فارسی این مقاله تنها برای آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.