سرمقاله هیات تحریریه وال استریت جورنال
با وجود این که پرزیدنت ترامپ می توانست در انتقاد خود از قرارداد آلمان با روسیه بر سر خط لوله گاز بیشتر ملاحظه به خرج بدهد، ولی گفته های او در این باره در دیدار با دبیرکل ناتو چکیده ای درست از نقش برلین در پروژه «نورد استریم ۲» است. این خط لوله گاز روسیه و آلمان را از طریق دریای سیاه به هم وصل و ظرفیت خط لوله کنونی را دو برابر می کند و از خط لوله های دیگر از طریق اوکراین و اروپای شرقی و مرکزی میان بر می زند.
کرملین امیدوار است با افزایش وابستگی آلمان و اروپای غربی به گاز روسیه، اوکراین و دیگر کشورهای در مسیر را از حق ترانزیت گاز که از روسیه دریافت می کنند، محروم کند. بعد مسکو می تواند اگر بخواهد حتی گاز را بر روی کشورهای همسایه که هنوز اقمار خود می داند، ببندد.
آن چه برای برلین و ناتو مایه خجالت است، این است که آلمان با خشنودی به پوتین در اجرای این طرح کمک می کند. معمولا گروگان ها باید ربوده شوند، نه این که خودشان داوطلب شوند. با این وجود، گرهارد شرودر، صدراعظم پیشین آلمان، در مقام رئیس کنسرسیوم «نورد استریم ۲» و رئیس «روس نفت» غول انرژی روسیه، از قدرت لابیگری اش برای پیشبرد این پروژه در برلین استفاده می کند.
آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، اذعان دارد که این پروژه همان قدر که اقتصادی است، جنبه سیاسی پیدا کرده است. چرا مرکل با این کار متحدان در ناتو را تضعیف می کند؟
تلاش هایی در اتحادیه اروپا برای مقابله با «نورد استریم ۲» در جریان است، اما با چالش هایی در بروکسل همراه است و تقابل ترامپ با اروپا در ادامه این چالش ها نقش دارد.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
