یادداشتی از تام روگن در واشنگتن اگزمنر
دعوت صدراعظم آلمان به اقدامی محکم در واکنش به فعالیت های برهم زننده ثبات منطقه ای ایران طی دیدار با ملک عبدالله دوم، پادشاه اردن، نهایت تزویر است.
آنگلا مرکل ادعا کرد که «گرایش های ایران به تخاصم نباید فقط به بحث گذاشته شود، بلکه راه حل های فوری برای آن لازم داریم... ما شاهد فعالیت های ایران در ارتباط با امنیت اسرائیل و مرز اردن هستیم». این ها کلمات خوبی اند فقط مشکل این است که این دولت مرکل بوده که به تندروها امکان صف بندی با سپاه پاسداران را داده است.
شرکت های آلمانی ابزار کار سرمایه گذاری های پس از توافق هسته ای ایران را فراهم کردند. مرکل بی توجه به این که چه کسی از این قراردادها سود می برد به شرکت های آلمانی مانند زیمنس اجازه داد در بخش هایی از اقتصاد ایران که تحت کنترل سپاه پاسداران است پول سرازیر کنند. آن پول ها از شبکه عملیات تروریسم جهانی سپاه سر در آورد.
مقامات آلمان همچنین صادارت محصولاتی را به ایران تایید کردند که در برنامه جنگ افزار شیمیایی رژیم سوریه مورد استفاده قرار گرفت. دولت آلمان ضمنا بر فعالیت های مالی و لجستیک حزب الله لبنان در خاک آن کشور چشم بسته است. حزب الله همچنان از این که آلمان آن گروه را در فهرست سازمان های تروریستی قرار نداده است، استفاده می کند.
افسران اطلاعاتی ایران به استفاده از آلمان به عنوان بازار خرید تجهیزات مورد نیاز برنامه موشک های بالیستیک ادامه می دهند.
در سراسر اروپا رویکرد معمول این است که ایران اگر چه گاه دردسرهایی ایجاد می کند اما بهتر است با آن با افزایش بازرگانی و احترام به منافع سیاست خارجی اش برخورد شود. مشکل این توهم این است که این کار به تقویت تندروها منجر شده، ثبات خاورمیانه را به هم زده و به امنیت غرب و اسرائیل صدمه زده است.
از این رو باید به حرف های مرکل در اردن بی توجه بود.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
