یادداشتی از آرون کلیگمن در واشنگتن فری بیکن
انگیزه اصلی ادامه روابط برلین و تهران به احتمال زیاد منافع تجاری نیست. صادرات آلمان به ایران و واردات اش از آن کشور کمتر از سه دهم درصد کل مبادلات تجاری آلمان در سال ۲۰۱۷ بوده است.
دلیل احتمالی دیگر، خشم سیاسی علیه ترامپ است. درخواست های مکرر ترامپ از اعضای ناتو خصوصا آلمان برای پایبندی به تعهدشان در تخصیص بودجه ی بیشتر به امور دفاعی برلین را آزرده خاطر کرده است.
دلیل سوم بیشتر انتزاعی است و به ضعف قدرت نظامی آلمان و پرهیز از قبول این واقعیت مربوط است که نیروی نظامی می تواند و باید در حل مناقشات بین المللی مورد استفاده قرار بگیرد.
یک ایدئولوژی در بخش هایی از اروپا به ویژه در آلمان و اتحادیه اروپا ریشه دوانده است که مذاکره و مصالحه متکی بر تجارت و دیگر اشکال وابستگی های اقتصادی تنها راه مدیریت درگیری بین کشورها است. قراردادهای بزرگ مانند برجام جوایزی عمده محسوب می شوند. از این رو به دور انداختن چنین توافقی گناهی هولناک در این مذهب سکولار است. تئوری زیر بنای این نظام عقیدتی این است که هر کس را هر چقدر هم متخاصم باشد می توان با کالاها، خدمات، کافه ها و پول غرب اغوا کرد. از این منظر تندروها در ایران نهایتا سلاح هایشان را زمین خواهند گذاشت و از تازه ترین هوس های زودگذر اروپایی لذت خواهند برد.
دفاع آلمان از سیاست اش در قبال ایران، مانند دیگر کشورهای اروپایی، در این است که جایگزین برجام و مصالحه، جنگ است. اما ایران، مانند دیگر قدرت های خواهان برهم زدن نظم موجود، اگر مقاومتی پیش رو نبیند جسورتر خواهد شد. این امر در مورد تمام رفتارهای تحریک کننده ایران از برنامه هسته ای اش تا سرکوب داخلی و همدستی با قصاب سوریه مصداق دارد.
با این وجود، دولت مرکل مشوق ادامه تجارت شرکت های آلمانی با ایران است و به طور غیرمستقیم رژیمی را تامین می کند که از ماشین جنگی بشار اسد قویا حمایت کرده و باعث سرازیر شدن سیل پناهجو به اروپا شده است.
برلین برای ایفای نقش رهبری در مقابله با ایران و ایستادن در برابر خودکامگی حقیقی فرصتی در اختیار دارد. آلمان برای این مهم باید علیه رژیم و در دفاع از مردم ایران که علیه حکومت شان به اعتراض برخاسته اند، سخن بگوید. این یعنی دفاع از آزادی و حقوق بشر، نه صرفا حرف بی عمل. دولت مرکل باید مساله ایران را از دیگر اختلافاتش با دولت ترامپ
جدا کند تا تحریم ها اثرگذاری کافی داشته و جاه طلبی ایران در سراسر خاورمیانه مهار شود.
آلمان همچنین باید در برابر یهودی ستیزی ایران از جمله رد هولوکاست و عزم تهران به نابودی اسرائیل بایستد. بیش از هفتاد سال پیش، شش میلیون یهودی در تاریک ترین فصل تاریخ بشریت قربانی شدند. آلمان تعهدی اخلاقی دارد تا نگذارد تهدیدهای مکرر ایران به نابودی شش میلیون یهودی دیگر هرگز به حقیقت بپیوندد.