سرمقاله روزنامه یو اس ای تودی
ایران، از زمانی که انقلابیون به سفارت آمریکا در تهران حمله کرده و آمریکایی ها را گروگان گرفتند، شش رییس جمهوری ایالات متحده را به ستوه آورده است و همچنان یکی از سخت ترین چالش های دیپلماتیک رییس جمهوری بعدی خواهد بود. ایران کشوری دردسر ساز است که دشمن قسم خورده متحدین آمریکا، اسراییل و عربستان سعودی، و پشتیبان اصلی بشار اسد در سوریه است.
تا یک سال یا حتی شش ماه پیش ترسی جدی وجود داشت که عزم ایران به ساخت جنگ افزار هسته ای منجر به جنگ خواهد شد. اگر چشم انداز سومین حمله آمریکا به یک کشور مسلمان در خاورمیانه یک کابوس شبانه بود، اما چشم انداز کشوری پر تلاطم و متخاصم چون ایران در آستانه دسترسی به بمب هسته ای به همان اندازه هولناک بود.
عدم وقوع آن جنگ را مدیون عقلای دو طرف هستیم. اوضاع هر چقدر هم بد باشد، که هست، می توانست بسیار بدتر شود.
این رویکرد چشم انداز مناسبی برای ارزیابی انتخابات اخیر در ایران است.
انتخابات هفتم اسفند به تغییری بنیادی در ماهیت رهبری ایران، عزم آن کشور برای اداره رویدادها در منطقه، و سیاست های سرکوبگرانه داخلی منجر نشد. تندروها همچنان کنترل نیروهای نظامی، دادگاه ها، و بخش های اصلی اقتصاد را در دست دارند.
با این وجود انتخابات گام آرام دیگری در جهت درست برای میانه روها بود.
میانه رو البته تعبیری نسبی در سیاست ایران است؛ در جایی که بسیاری از اصلاح طلبان، از دنیا رفته، زندانی و تبعید شده، یا از تلاش برای کسب پست سیاسی محروم شده اند. اما حسن روحانی و متحدان او در مقایسه با محمود احمدی نژاد که هولوکاست را رد می کرد و به تندی به غرب می تاخت، گامی به پیش هستند.
اگر چه منتقدان، نتیجه انتخابات دو مجلس را به سخره گرفته و می گویند چیزی برای خوشحالی وجود ندارد، اما تصور کنید اگر نتایج طور دیگری رقم می خورد و شاهد تندروهای بیشتر و سرباز زدن ایران از تعامل با غرب یا رد توافق هسته ای بودیم. در عوض، نتیجه انتخابات به مثابه حمایت رای دهندگان ایرانی از توافق هسته ای و لغو تحریم ها در ازای دست کشیدن ایران از یک دهه تلاش برای ساخت بمب اتم تعبیر شد.
در چنین شرایط شکننده و پیچیده ای، دو کاندیدای پیشتاز انتخابات درون حزبی جمهوریخواهان برای ریاست جمهوری آمریکا قدم گذاشته اند. سناتور تد کروز عهد کرده است توافق هسته ای با ایران را در نخستین روز کاری اش در کاخ سفید "پاره" و "ریز ریز" کند. دونالد ترامپ می گوید اگر رییس جمهور شود بر سر امتیاز "دیوانه کننده ای" که توسط افراد "ابله و بی کفایت" در دولت اوباما به ایران داده شده است، دوباره مذاکره خواهد کرد.
سخنان تند تد کروز درباره پاره کردن توافق هسته ای، نه تنها از این حکایت دارد که به حرف آمریکا از این دولت تا دولت بعدی نمی توان اعتماد کرد، بلکه به این واقعیت هم بی اعتنا است که این توافق مورد تایید بریتانیا، فرانسه، آلمان، روسیه، و چین - همان کشورهایی که در وضع تحریم ها علیه ایران نقش داشتند - قرار گرفته است. ادعای بدون فکر دونالد ترامپ به این که می تواند به توافق بهتری با ایران دست یابدريال هم مایه سرگرمی یا نگرانی دیگر کشورهای طرف مذاکره خواهد بود که پیشتر گفته اند اگر آمریکا یکجانبه از توافق عقب بکشد، آنها مذاکرات را از سر نخواهند گرفت.
ایران به سهم خود تا کنون به تعهدات خود بر اساس توافق هسته ای عمل کرده است. ۹۸ درصد اورانیوم غنی شده اش را به خارج از کشور منتقل کرده، بخش عمده ای از سانتریفیوژهای اش را از کار انداخته، و قلب رآکتور اراک را، که می توانست برای تولید پلوتونیوم لازم برای بمب هسته ای استفاده شود، با بتن پر کرده است. هیچ کدام از اینها به این معنی نیست که ایران به بازیگری مسئول در صحنه بین المللی بدل می شود، با این حال رای دهندگان آمریکایی باید مراقب کاندیداهایی باشند که زیر تعهدات آمریکا می زنند و راه حل هایی ساده انگارانه برای مشکلات پیچیده ارائه می دهند.
* برگردان فارسی این مقاله ها تنها برای آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آنها الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.