یادداشتی از وال استریت جورنال
نامحبوب ترین کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در تاریخ معاصر در بهترین حالت انتظارات را برآورده کردند. هیلاری کلینتون حملات بی پایانی را علیه پیشینه کاری دونالد ترامپ وارد کرد اما دلیلی ارائه نکرد که بتوان باور کرد او آمریکا را از این وضعیت ناخوشایند اقتصادی و روحی روانی بیرون خواهد آورد. مبنای استدلال ترامپ بر ضرورت تغییر وضعیت موجود بود اما چنان پر سر و صدا عمل کرد که رای دهندگان درباره درک او از کار ریاست جمهوری به فکر فرو رفتند.
تردیدی نیست که کلینتون امتیازهای بیشتری در مناظره کسب کرد. ترامپ به دفعات در دام کلینتون افتاد و وقت را به دفاع از جزییات فعالیت های شرکتش گذراند و حملاتی را علیه بنیاد کلینتون وارد نکرد. ترامپ نتوانست در برابر وسوسه توضیح طولانی مخالفتش با جنگ عراق و عدم انتشار اظهارنامه مالیاتی اش مقاومت کند.
کلینتون هم فهرستی از برنامه های مشابه هشت سال گذشته را ارائه کرد. برای او راه حل تمام مشکلات اجتماعی و اقتصادی در دولت است. اگر وضع فعلی اقتصادی برای شما رضایت بخش است او کاندیدای مورد نظر شما است.
ترامپ نسبت به رقیب و همچنین مجری مناظره، درک بهتری از مسائل نژادی و نقش پلیس در کاهش خشونت در نیویورک نشان داد.
لستر هولت مجری مناظره هم با طرح پرسش ها و تصحیح اظهار نظرها تمایل خود نسبت به کلینتون را به نمایش گذاشت. او ترامپ را در مورد ادعای مخالفت با جنگ عراق به چالش کشید، اما کلینتون را موقعی که گفت جرج بوش تصمیم به خروج نیروهای آمریکا از عراق گرفت تصحیح نکرد.
پرسش اساسی پس از مناظره این است: اکثریت جامعه آمریکا که خواهان تغییر است آیا ریسک انتخاب ترامپ را به جان می خرد یا خیر.