خلاصه‌ای از مقاله مارلو استرن در وبسایت دیلی بیست
در فیلم مستند "با اهداء کنندگان مالی آشنا شوید"، ساخته آلکساندرا پلوسی، دختر نانسی پلوسی رهبر اقلیت دموکرات در مجلس نمایندگان آمریکا، یک نماینده پیشین کنگره از نیویورک که بنیانگذار موسسه قدرتمند لابی‌گری "گروه داونی مک گرت" است می گوید، "باوری وجود دارد که کل سیستم در واشنگتن یک جورهایی میزان نیست و علیه شهروندان عادی کج شده است. مردم در این باور خود درست فکر می کنند: سیستم علیه شهروندان عادی و به نفع ثروتمندان تراز شده است."
فیلم مستند پلوسی، به اثرات مخرب پول در سیاست می پردازد و این که چطور سیستم سیاسی آمریکا دیگر نه یک دموکراسی که یک پلوتوکراسی یا حکومت ثروتمندان است. خشم مردم از این سیستم موجب ظهور کاندیداهای پوپولیست چون برنی سندرز و دونالد ترامپ شده است.
نیویورک تایمز سال گذشته گزارش داد که ۱۵۸ خانواده ثروتمند ۱۷۶ میلیون دلار یا تقریبا ۵۰ درصد پول های جمع آوری شده برای انتخابات ریاست جمهوری را تامین کردند. آنها عمدتا سفیدپوست، ثروتمند، مسن، مرد، و افرادی از بخش های مالی و انرژی آمریکا هستند.
حکم دیوان عالی در پنج سال پیش موسوم به "سیتیزنز یونایتد" در برابر "کمیسیون انتخابات فدرال" فضای رقابت های انتخاباتی را دگرگون کرد و اجازه داد با موسسات غیرانتفاعی و انتفاعی چون مردم برخورد شود. از این رو دولت نمی تواند بر هزینه هایی که آنها در امور سیاسی صرف می کنند، محدودیتی وضع کند.
این روند به شکل گیری "کمیته های اقدام سیاسی" بسیار بزرگ منجر شد و راه برای سرازیر شدن پول های هنگفت در جهت اعمال نفوذ در انتخابات از طریق پخش آگهی های تخریبی باز شد.
بخشی از مشکل این است که کمپین انتخابات ریاست جمهوری به یک پدیده فوق العاده پرهزینه بدل شده است. سال ۱۹۹۶، دو حزب عمده آمریکا برای انتخابات نوامبر حدود ۴۴۹ میلیون دلار هزینه کردند. سال ۲۰۱۲، این مبلغ به ۶ میلیارد و ۳۰۰ میلیون دلار رسید.
افرادی که در جمع آوری کمک های مالی انتخاباتی نقشی محوری دارند، معمولا دسترسی خاصی به کاخ سفید پیدا می کنند و گاه به عنوان سفیر یا وزیر وارد دولت می شوند.
مشکل، پیچیده تر از آن است که تصور می شود. پول های بزرگ در سیاست به اصطلاح "پول پنهان" یا ناشناخته و بی نام و نشان است و نمی توان منشاء آن را ردیابی کرد.