در سومین دوشنبه هر ژانویه، مردم آمریکا خاطره دکتر مارتین لوترکینگ را گرامی می دارند. او کشیشی از ایالت آلاباما در جنوب آمریکا، و رهبر جنبش حقوق مدنی سیاهپوستان در این کشور بود که خود را وقف دگرگونی اجتماعی از طریق روش های بدون خشونت کرده بود. او اگر زنده می بود، روز جمعه ۱۵ ژانویه، هشتادمین زاد روز تولدش را جشن می گرفت.
دکتر کینگ، آنگونه که خود می گفت، براین باور بود که «تغییر روی چرخ های ثابت و چاره ناپذیری صورت نمی گیرد، بلکه از طریق پیکار دائم حاصل می شود». او برای رسیدن به این هدف تحریم های گسترده، تحصن، راه پیمایی های مسالمت آمیز و دیگر اقدامات نافرمانی مدنی عاری از خشونت را سازمان داد و در آنها شرکت کرد.
دکتر مارتین لوترکینگ زمانی گفت «فردی که قانونی را که وجدانش به او می گوید ناعادلانه است می شکند و کسی که آگاهانه و با میل جریمه زندان را برای اینکه وجدان جامعه را نسبت به بی عدالتی ها بیدار کند می پردازد، در حقیقت بالاترین احترام را برای قانون قائل است». بنابران، فعالان، گاهی آگاهانه، اما صلحجویانه و محترمانه، قوانینی را که با هدف جدا ساختن شهروندان سفید پوست از غیر سفید وضع شده بود می شکستند، با این امید که توجه عموم را به ناعدالتی همراه با چنین قوانینی جلب کنند. از این رو، زمانی که یک خیاط سیاهپوست بنام روزا پارکر، با خود داری از واگذار کردن صندلی خود در اتوبوس به یک مسافر سفید پوست، قانون شکنی کرد و متعاقبا بزندان افتاد، وضع دشوار او توجه و همدردی مردم در سراسر کشور را موجب شد.
دکتر مارتین لوتر کینگ زمانی که در آوریل ۱۹۶۸ ترور شد، ۳۹ سال داشت. اما میراث او هنوز زنده است. در گذر زمان، قوانینی که بین سفید پوستان و سیاهپوستان فرق می گذاشتند لغو شد و تبعیض به جرمی که قانونا قابل مجازات است تبدیل شد. در حالی که مردم آمریکا زندگی مارتر لوتر کینگ و خدمات او به جامعه را جشن می گیرند، باراک اوباما، نخستین رئیس جمهوری آفریقایی تبار آمریکا، اولین سال زمامداری خود را به پایان می برد. دکتر کریستین کینگ فریس، خواهر دکتر مارتین لوتر کینگ گفت :«هرگز فکر نمی کردم در طول زندگی ام ببینم که یکی از ما به رهبری کشور برگزیده شود. تلاش آقای اوباما برای هدایت ما به سوی ریاست جمهوری، همانند سرزمین موعود برای ما است».
اما سرانجام، زندگی دکتر کینک در کلمات خود او خلاصه خواهد شد:« آنچه مهم است کیفیت زندگی یک انسان است، نه طول آن».