آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد می‌گوید جهان بايد به سفرهای دریایی «مخاطره‌آميز» صدها هزار پناهجو با هدف مهاجرت به کشورهای دیگر، توجه بیشتری نشان دهد.
آنتونیو گوترز رئیس کميساريای عالی امور پناهندگان وابسته به سازمان ملل متحد، در روزهای چهارشنبه و پنجشنبه، ۱۹ و ۲۰ آذرماه در ژنو ميزبان کنفرانسی است که قرار است در آن به بررسی موارد اخير نجات پناهجويان از دريا، راه‌های تشویق به راه‌های امن‌تر مهاجرت، و نیز پرداختن به دلایل و ریشه‌های فرار مردم از کشورهايشان بپردازد.
آژانس پناهندگان سازمان ملل می‌گوید تاکنون در سال جاری دست کم ۳۴۸ هزار نفر تلاش کرده‌اند از درياها گذر کنند، رکوردی که به احتمال زیاد با مرگ ۴۲۷۲ همراه بوده است.
خطرناک‌ترین اين مسیرها گذر از دریای مدیترانه بوده است، که در آن بیش از ۳۴۰۰ نفر در سال ۲۰۱۴ کشته شده‌اند. اخيرا ترافيک پناهجويان در اين گذرگاه افزايش شديدی به‌خود ديده است. امسال ۲۰۷ هزار نفر تلاش کردند از اين منطقه بخصوص گذر کنند، که سازمان ملل می‌گوید نسبت به سال ۲۰۱۱ میلادی (۱۳۹۰ خورشیدی) بیش از سه برابر افزايش داشته است.
نشست دو روزه ژنو شامل جلسات با تمرکز بر گذرگاه دریای مدیترانه و سه راه دريايی عمده دیگر است، که عبارتند از خلیج عدن در شاخ آفریقا، دریای کارائیب، و آب‌های آسیای جنوب شرقی.
گوترز گفت، اولویتی که برخی از حکومت‌ها برای خود تعيين کرده‌اند مبنی بر راه ندادن خارجی‌ها و بيرون نگاه داشتن آنها بجای دادن پناهندگی است. او اضافه کرد، حکومت‌ها بايد سیاست‌هایی در پيش گيرند تا اطمينان حاصل شود که «زندگی انسان تبدیل به خسارت ناخواسته نشود.»
کميساريای عالی امور پناهندگان همچنین در مورد تعداد کسانی که قربانی مجرمان سازمان‌يافته می‌شوند هشدار داد و گفت که شبکه‌های قاچاق هستند در حال «شکوفایی»و سودجويی از انسان‌هايی هستند که از روی ناامیدی سعی دارند به کشور دیگری بروند.
آژانس در سندی که برای اين نشست آماده شده بود، گفت، پناهندگان و پناهجويان و یا کسانی که در جستجوی زندگی بهتر در جاهای ديگری هستند، اغلب درون قايق‌های فکسنی بر روی هم انبار می‌شوند. اين قايق ها توسط گروه‌های ظالمی اداره می‌شوند، و بسیاری از پناهجويان در طول سفرشان «مورد ضرب و شتم، تجاوز، شکنجه و یا پرتاب به دریا» قرار می‌گيرند.
این سند بر نیاز به محافظت از حقوق اساسی مردم از راه تضمین نجات هر انسان مضطربی در دریا تاکيد می‌کند.
آژانس همچنين خواستار آن است که کشورها بررسی کنند و ببينند چگونه می‌توانند فرصت‌های منظمی برای مهاجرت ايجاد نمايند، با وسايلی مانند ویزای بشردوستانه، افزایش تعداد کسانی که برای اسکان درخواست می‌دهند یا گسترش فرصت‌های الحاقی به خانواده.