بخش انگلیسی صدای آمریکا - اعتصاب رانندگان «اوبر» و «لیفت» در سراسر ایالات متحده در هفته جاری تاثیر نامحسوسی بر مسافران داشت. این امر از چالش های راه اندازی یک جنبش کارگری در صنعتی حکایت دارد که در ماهیت غیرمتمرکز است.
فعالان و افراد درگیر در این جنبش کارگری با این وجود آن را یک موفقیت اعلام می کنند. آن ها می گویند این اعتصاب توجه رسانه ها را جلب کرد، در توییتر مورد استقبال قرار گرفت و از حمایت چند دموکرات در رقابت های انتخابات ریاست جمهوری برخوردار شد. این اعتصاب زیر ذره بین سازمان دهندگان جریانات کارگری قرار داشت که به راه های قدرت بخشیدن به کارگران در اقتصاد قرن بیست و یکم می اندیشند.
رانندگان می گویند می خواستند توجه را به مخصمه ای که در آن گرفتار شده اند جلب کنند: دستمزد پایین و نبود حقوق ابتدایی کار.
«اوبر» نزدیک به ۴ میلیون و «لیفت» بیش از یک میلیون راننده در اختیار دارند.
یک گروه حقوق کارگری در «سلیکون ولی» در کالیفرنیا سازمانی به نام «خیزش کارگران پروژه ای» را تاسیس کرده است که به راه اندازی اعتصاب چهارشنبه کمک کرد.
«فدراسیون کار و کنگره سازمان های صنعتی آمریکا» قانونگذاران در ایالت نیویورک را به سوی برداشتن گام هایی در راستای حفاظت از کارگران پلتفورم های دیجیتال سوق می دهد.
ایالت واشنگتن امسال شرکت خدمات خرید «اینستاکارت» را تحت فشار گذاشت تا محاسبه انعام کارگران با حقوق پایه را متوقف کند و حتی موفق شد طلب هایشان را پس بگیرد.
عمده ترین نگرانی راننده های «لیفت» و «اوبر» دستمزدها، عدم شفافیت در محاسبه دریافت ها و نبود روندی عادلانه در زمان «غیرفعال شدن» یا محرومیت راننده از دسترسی به اپلیکیشن است.
رانندگان و کارگران پلتفورم های مبتنی بر اپلیکیشن ها مانند «اینستاکارت» یا خدمات تحویل مواد غذایی «دوردَش» پیمانکاران مستقل محسوب می شوند و از حقوق سنتی کارگران مانند حداقل دستمزد، بیمه بیکاری، غرامت و حفاظت های درمانی و سلامت برخوردار نیستند.
«اوبر» می گوید راننده هایش پیمانکاران مستقل اند زیرا آن ها تصمیم می گیرند در چه زمان و چه مکان خدمات ارائه دهند و آزادند برای شرکت های رقیب کار کرده و از خودروی خودشان استفاده کنند.
«لیفت» مدعی است دستمزد ساعتی راننده هایش طی دو سال گذشته ۷ درصد افزایش یافته است، آن ها به طور متوسط ساعتی ۲۰ دلار دریافت می کنند و سه چهارم راننده هایش کمتر از ۱۰ ساعت در هفته کار می کنند.
