اقتصاد ترکيه از قِبل فعاليتهايی که به خاطر عضويت در اتحاديه اروپا انجام داد، همچنان در حال بالندگی است.
هنگاميکه درخواست عضويت ترکيه در اتحاديه اروپا رد شد، اين کشور به جای ادامه تلاش برای پيوستن به اتحاديه اروپا، کانون توجه خود را به بازاريابی و گسترش نفوذ خود در منطقه، معطوف کرد.
صادرکنندگانی نظير کارخانه ارنسون، توليد کننده ديگهای بخار صنعتی، در چشم انداز خود، شهرت جهانی را می بينند. سابق بر اين، ترکيه تمامی همّ خود را روی کشورهای اروپايی گذاشته بود، کشورهايی که تشنه کالاهای مرغوب، و در عين حال ارزان قيمت هستند.
علی اِرِن، مدير عامل شرکت ارنسون، می گويد: مشخصات جوشکارها روی ديگها نوشته می شود.
ارن مدعی است، حدود ۵۵ درصد بازار صادرات ترکيه متعلق به اروپا است، اما او در حال حاضر سخت تلاش می کند تا مقامهای ارشد دولت را متقاعد کند که خود را از شر وابستگی به بازارهای غربی رها کنند.
علی اِرِن می گويد: ما در آسيا در حال رشد هستيم. بازارهای آسيا برای ما خيلی اهميت دارند، هدف ما در حال حاضر راهيابی به بازارهای آفريقا، شمال آفريقا، خاورميانه و کشورهای آمريکای جنوبی است.
ترکيه در حال حاضر از لحاظ قدرت اقتصادی ۱۷ امين کشور دنيا است. فروشگاه های استانبول لبريز از انواع و اقسام کالاهای گران و معروف دنيا است.
انبوه خريداران در اکثر ساعات روز در بازار سنتی استانبول در مرکز شهر موج می زند و تنگه بسفر، يکی از پر رفت و آمدترين گذرگاههای آبی جهان به شمار می رود.
هيو پوپ، تحليلگر اقتصادی در گروه مقابله با بحران بين المللی، می گويد: ترکيه يکی از پررونق ترين سالهای خود را پشت سر می گذارد.
هيو پوپ افزود: ترکيه صادراتش سه برابر شده، شهروندانش پولدارتر شدند، و اين مسأله در بسياری از نواحی ترکيه، حتی در دور افتاده ترين مناطق فقير شرق کشور، کاملاً محسوس است، و البته اين موضوع برای ترکيه توفيق بزرگی به حساب می آيد.
اما به نظر می رسد، صنعت نساجی ترکيه، که زمانی از صنايع رو به رشد کشور تلقی می شد، نتوانسته است خود را از تيررس بحران موجود اقتصاد جهانی، دور نگهدارد.
عِمِر آلکين، اقتصاددان ترک، می گويد: آينده اقتصاد ترکيه بستگی به اين دارد که ما تا چه حد بتوانيم صادرات سنتی خود را با ارزشهای صنعتی مدرن، نظير اتومبيل های دو گانه سوز، يا نرم افزارهای کامپيوتری و تکنولوژهای جديد هوا فضايی وفق دهيم.