پانزدهمين جشنواره تئاتر کارتاژ در تونس به نخستين سالروز انقلاب ياسمن، و طليعه جنبش بهار عرب اختصاص داشت. اين جشنواره در روز دهم ماه ژانويه در کنار ويرانه های شهر باستانی کارتاژ، برگزار شد.
جشنواره تئاتر کارتاژ، در سالروز انقلاب تونس، با اين اميد گشايش يافت که سرآغاز عصری نوين برای آزادی خلاقيتهای هنری باشد.
انقلاب ياسمن در تونس، آتشی را برافروخت که جهان عرب را در نورديد. تئاتر تونس در فصل جديد خود شاهد همکاری گروههای تئاتر کشورهای عربی، اروپايی و آفريقايی بود و در نتيجه بار فرهنگی متنوعی داشت.
يکی از شرکت کنندگان می گويد: فصلی فوق العاده زيبا و جالب است. من اسمش را فصلی بنيادين برای فصول آينده گذاشته ام. و واقعاً فکر می کنم جنبه بنيادين دارد.
در اين جشنواره آثار متعددی در پايتخت و ساير شهرهای تونس به روی صحنه رفتند. هر چند برخی انتقاد می کنند که از هنر پيشرفته تئاتر عاری بود. منتقدان می گويند، اين جشنواره در کشوری که انقلاب را تجربه کرده و رنج ديرينه سانسور را به ياد دارد، از نعمت آزاديهای به دست آمده سيراب نيست.
سليم خليفی، هنرپيشه تئاتر، می گويد: متأسفانه ما تا اين لحظه شاهد خلاقيتهای تازه هنری نبوده ايم. ما هنوز داريم از همان سوژه های قديمی استفاده می کنيم. واقعاً نمی دانم کی می توانيم شاهد تئاتر متفاوتی باشيم و آثار خاطره انگيزتری ارائه دهيم.
اما بشير قاريانی، کارگردان تئاتر، از جشنواره ابراز رضايت می کند. او می گويد: تونس تازه از انقلاب بيرون آمده، هنوز خيلی زود است که در عرصه هنر انتظار تغييرات بزرگ داشت. بعد از سرنگونی رييس جمهوری سابق، اين اولين فصل توليدات هنری است. نتايج انقلاب هنوز قابل لمس نيست، خيلی زود است که انتظار چنين چيزی را داشته باشيم. انقلاب بايد در درون هنرمند زندگی کند و بارور شود تا به عينيت برسد.
بشير قاريانی معتقد است: سياست اصولاً نبايد به عالم هنر نزديک شود.