خبرگزاری فارس به اجرای نمایشنامه «هدا گابلر» اثر هنریک ایبسن، نمایشنامه نویس نروژی و پدر سبک واقع گرایی در تئاتر شهر تهران اعتراض کرده و آن را «ترویج اباحه‌گری و نمادهای یك فرقه منحرف جنسی» خوانده است.
خبرگزاری فارس اجرای این نمایشنامه ایبسن را مروج:« اباحه‌گری، ابتذال و عادی‌سازی چند شوهری، اختلاط زن و مرد و استفاده از نمادهای یك فرقه انحرافی موسوم به «بردگی جنسی و فراماسونری» دانسته اما نگفته کدامیک از نمادهای این نمایشنامه وابسته به «فراماسونری» بوده است. این خبرگزاری همچنین بعنوان یک منتقد نمایشی و فلسفی به نقد درونمایه نمایشنامه هدا گابلر پرداخته، آن را «مبتنی بر فلسفه نیست‌انگاری غربی» دانسته و حکم کرده: «این نمایش هیچ نسبتی با آموزه‌های ملی و مذهبی ما ندارد»
نمایشنامه هدا گابلر پیش از این در بیست‌وهفتمین جشواره بین‌المللی تئاتر فجر و نیز برای اهالی رسانه به صورت اختصاصی به نمایش گذاشته شده بود.
خبرگزاری فارس در ادامه پرونده سازی و مبارزه علیه این نمایشنامه چنین افزوده: «عمده موضوع این نمایش حول شخصیت یك زن خودخواه و هوسران و مطلقه استوار شده كه هم اكنون با اینكه شوهر دارد با یك قاضی بی‌قید نیز دوست بوده و با وی رابطه دارد.»
یک کارشناس هنرهای نمایشی در پاسخ نوشته است: « دلباختگی به فرد سوم درونمایه ای چنان کهن است که در قصه یوسف که قرآن نیز در سوره ای به همین نام به آن پرداخته است: عشق زلیخا همسر فرعون مصر به برده جوانی به نام یوسف.»
این خبرگزاری که پیش از این نقش اساسی ای در «افشاگری» علیه اجراهای نمایشی در ایران داشته، در ادامه پرونده گشوده شده علیه این نمایش می نویسد: «عادی‌سازی شرب خمر و حالات مستی پس از آن به صورت تلویحی با پوشش خوردن آب پرتقال و نیز برقراری رابطه نامشروع به صورت علنی و آشكار از دیگر نكاتی است كه در این نمایش مبتذل دیده می‌شود و گفته قاضی این نمایش مبنی بر اینكه «من دوست دارم همیشه نفر سوم باشم» موید اباحه گری جنسی در این به اصطلاح نمایشنامه است.»
نمایشنامه «هدا گابلر» یکی از واپسین نمایشنامه هایی ست که هنریک ایبسن در دوران شصت سالگی خود نوشته و در باره آن چنین گفته است: «من در این نمایشنامه واقعا هرگز تلاش نکردم تا به آنچه «مشکلات» خوانده می شود بپردازم. هدف اصلی من از این نمایشنامه توضیح پدیده ای به نام انسان، روحیاتش و ایمانش در موقعیت های معین و همچنین پیشداوری های رایج در اجتماع بوده است.»
این نمایشنامه به واقع رفتارهای اجتماعی زنی به نام هدا را مورد بازبینی قرار می دهد که با انرژی بی پایان نهفته درونی اش که هم سازنده و هم ویرانگر است، نمی داند چگونه استفاده کند. او به تازگی همسر مردی خشک و فضل فروش شده نمی داند با او چگونه تا کند. هدا به خاطر جنجال ناشی از جدایی نمی تواند از همسرش جداشود و ارتباط عاطفی با دوستان خانوادگی اشان یعنی قاضی براک او را به آنسویی می کشاند که آرام آرام او معشوقه قاضی می شود.
یک کارشناس هنرهای نمایشی با رد اتهامات وارده از سوی خبرگزاری دولتی فارس نوشته است: «هنریک ایبسن همانگونه که منتقدان گفته اند شخصیت محوری و قهرمان نمایش را هدا قرار داده که قربانی انرژی بی پایان درون خویش است و نمی داند چگونه از آن بهره مند شود. برخلاف داستان عشق سودابه همسر کیکاووس به سیاوش یا عشق زلیخا همسر فرعون مصر به یوسف، هدا که به گفته ای شخصیت مادینه و درونی ایبسن است، از فضل فروشی و بی روحی شوهرش به آغوش قاضی براک پناه می برد که آگاهانه پا به این ماجرا گذاشته تا نفر سوم رابطه عشقی باشد. موضوعی که ظاهراً گزارشگر هنری خبرگزاری فارس متوجه آن نشده است.»
