شرکت های هوشمندسازی خانه کمک می کنند که فرزندان بتوانند از وضعیت والدین مسن خود از دور تا حدی مطلع شوند. هدف این شرکت ها ايجاد موازنه‌ای بين نگاهداری از والدين مسن در حين احترام گذاشتن به استقلال آنهاست.
هربار که بيل دورسکی ۸۱ ساله يا همسر ۸۰ ساله اش دوروتی در سان فرانسيسکوی کاليفرنيا جعبه قرصهایشان را باز می کنند، يخچال يا فِر را می گشايند، يا در دستشويی را می بندند، حسگرهای کوچکی در خانه اين حرکات را بطور ديجيتال ضبط می کند.
اين سيستم حسگرهای حرکتی برای آن طراحی شده که فرزندان بزرگسال بتوانند از راه دور والدين سالمند خود را تحت نظر بگيرند تا بتوانند در مواقع ضروری به کمک آنها بشتابند.
فرزند آنها، فيليپ، حرکاتشان را روی تلفن هوشمند خود زير نظر دارد. اگر در طول مدت تعيين شده ای هيچگونه فعاليتی صورت نگيرد، او بطور خودکار يک ايميل دريافت کرده و در آن لحظه تصميم خواهد گرفت که آيا به پدرو مادرش تلفن کند يا سری بزند.
فيليپ دورسکی می گوید: «پدر و مادر من به شدت مستقل هستند. بالاخره یک روزی آنها نیاز به مراقبت مستقیم تری خواهند داشت، اما فعلا ما داريم سعی می کنيم راهی پيدا کنيم که تا جايی که مي توانند مستقل باشند.»
فيليپ در آن طرف شهر زندگی می کند اما اين حسگرها به او کمک می کنند تا ضمن رسيدگی به زندگی خود و برغم مسافرت های کاری بتواند مواظب والدين مسنش هم باشد. در حالیکه پدر و مادر وی محتاج کمک های زيادی نيستند، ولی ديگر دست از رانندگی کشيده و پدرش با استفاده از عصا راه می رود.
پيش از پيدا کردن حسگرهای حرکتی ساخته شرکت تازه کاری بنام لايولیLively ، فيليپ به دوربين های ويديويی فکر کرده بود، اما پدر و مادرش با آن مخالفت کردند و گفتند کارگذاشتن دوربين ناديده گرفتن حريم خصوصی آنهاست. سيستم ردیاب لايولی به آنها اين امکان را داده که در خانه خود و بطور مستقل به زندگی ادامه دهند.
دوروتی دورسکی می گوید: «ما نميخواهیم در خانه سالمندان باشيم چون احساس پير بودن نداريم، هرچند می دانیم که هستيم.»
برخی از حسگرها حرکت را تشخيص می دهند. برخی ديگر به نور حساسند يا از مدارهای تماسی استفاده می کنند که می تواند باز و بسته شدن در را تشخيص دهد.
ديويد گليکمن يکی از شرکا و مديرعامل شرکت لايولی است. او می گوید: «اگر راهی باشد که آدم ها، بدون اينکه زيادی بخواهند فضولی کنند، بتوانند مطئمن باشند که مادرشان حالش خوب است، خيالشان جمع می شود. در لايولی از دوربين های ويديويی يا چيزايی مثل اون خبری نيست.»
شرکتهايی مانند لايولی Lively ، اورمايند Evermind، و بیکلوس BeClose ، یک بسته از حسگرها را بين ۵۰ تا ۳۰۰ دلار می فروشند و برای خدمات نظارت بيسيم ماهيانه از ۳۰ تا ۷۰ دلار درخواست می کنند.
انستيتوی مطالعات پيری در سانفرانسيسکو به سرمايه گذارانی که به اين رشته علاقه دارند کمک می کند تا محصولاتی مانند لايولی را آزمايش کرده و ببينند.
تکنولوژی چگونه می تواند – يا نمی تواند -- به سالمندان کمک کند.
اما دانيل لين، مدير برنامه ريزی انستيتوی مطالعات پيری، هشدار می دهد که رديابی کردن نباید جای تعامل حیاتی انسان را بگيرد.
دانيل لين می گوید: «اين سيستم جايگزينی برای تماس شخصی با فرد نيست. نمی تواند مثلا جای اين را بگيرد که با فرد حرف بزنی يا او را شام بيرون ببرید يا با هم ناهار بخورید. صرفا به شما اطلاع ميدهد که فرد مورد نظر در حال چه کاری است.»
کارشناسان می گويند، پيش از نصب حسگرها سالمندان بايد درباره حريم خصوصی و ميزان کمکی که نياز دارند با افراد خانواده بطور رک و صريحی گفتگو کنند.