سازمان عفو بین الملل در گزارش جدیدی می‌گوید بین سال های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ میلادی بیش از ۱۷ هزار نفر در زندان‌های دولتی سوریه جان خود را از دست داده و از جامعه جهانی می‌خواهد دولت بشار اسد را تحت فشار بگذارد تا اعمال شکنجه در زندان‌های آن کشور را متوقف کند.
این نهاد بین المللی مدافع حقوق بشر، با استناد به مدارک جمع آوری شده از گفت‌وگو با ۶۴ نفر از نجات یافتگان برخی از زندان‌ها و بازداشتگاه‌‌های تحت کنترل دولت سوریه، از آزار و شکنجه و تجاوز جنسی زندانی‌ها گفته است؛ ادعایی که پیشتر هم مطرح شده و دمشق آن را رد کرده بود.
در گزارش "انسان را می‌شکند: شکنجه، بیماری و مرگ در زندان‌های سوریه" که روز پنجشنبه ۲۸ مرداد ماه بر روی وبسایت عفو بین الملل قرار گرفت، برآورد شده در فاصله مارس ۲۰۱۱ تا دسامبر ۲۰۱۵ میلادی، ۱۷ هزار و ۷۲۳ نفر از کسانی که در بازداشت بودند، جان خود را از دست دادند.
یکی از زندان های مخوفی که در این گزارش به آن اشاره شده، زندان نظامی "صیدنایا" در نزدیکی دمشق، پایتخت سوریه است، که این نهاد حقوق بشری مستقر در لندن، با استفاده از توصیف زندانیان از آن، یک مدل سه بعدی از آن تهیه و متتشر کرده است.
برای دیدن گزارش گرافیکی سازمان عفو بین الملل اینجا کلیک کنید.
مدیر برنامه خاور میانه و شمال آفریقای عفو بین الملل می‌گوید "برای دهه ها، نیروهای دولتی سوریه از شکنجه به عنوان ابزاری برای سرکوب مخالفان استفاده کرده‌اند. امروز، به عنوان بخشی از حملات سازمان یافته و گسترده علیه هر کسی که گمان می‌رود مخالف دولت است، استفاده می‌شود و همچون جنایت علیه بشریت است."
به گفته فیلیپ لوتر، روایت‌های هولناکی که در این گزارش آمده، جزئیات نفرت‌انگیزی را از آزار و اذیت مداوم بازداشتی‌ها از لحظه نخست بازداشت تا انتها به تصویر می‌کشد؛ از بازجویی‌ها و حبس پشت میله های زندان ها و مراکز مخوف و بدنام دستگاه‌های اطلاعاتی سوریه.
وی در ادامه دوران بازداشت در زندان‌های دولتی سوریه را "سفری که اغلب به مرگ منتهی می‌شود" توصیف کرده و با بیان این که آنها در هر مقطعی در دوران حبس با خطر مرگ روبرو می‌شدند، خطاب به جامعه می‌گوید افرادی که مسئول این جنایات فجیع هستند، باید دست عدالت سپرده شوند.
اعتراض‌های مردمی در سوریه، که از مارس ۲۰۱۱ میلادی آغاز شد، نه تنها سرکوب گسترده مخالفان دولت بشار اسد را به دنبال داشت، بلکه به جنگی داخلی منتهی شد که تا امروز ادامه داشته و جان دست کم ۲۵۰ هزار نفر را گرفته و نیمی از جمعیت آن کشور را آواره کرده است.
