ماده يازده قانون اساسی آمريکا رئيس جمهوری راموظف مي کند گاه به گاه از اوضاع ايالات متحده به کنگره آمريکا گزارش کند. هر چند قانون اساسی روشن نگفته است که گزارشات در چه تاريخی بايد ارسال شود، ولی به طور سنتی رئيس جمهوری هر سال در ماه ژانويه و يا فوريه گزارشی به دو مجلس ارائه مي دهد.
با اين که الزامی نيست که گزارش رئيس جمهوری شفاهی باشد، ولی از سال ۱۹۱۷ ميلادی، با آغا ز رياست جمهوری وودرو ويلسون، هر سال رئيس جمهوری شخصا در بنای کنگره حاضر شده و گزارش اوضاع ايالات متحده را طی يک سخنرانی به اجلاس مشترک دو مجلس ارائه داده است.
با پيشرفت در بخش مخابرات و ارتباطات آنچه در گذشته گزارش رئيس جمهوری (رئيس قوه مجريه ) به کنگره (قوه مقننه) تلقی مي شد، اکنون به گزارش رئيس دولت به مردم آمريکا به طور کل تبديل شده است.
اولين گزارش از اوضاع ايالات متحده را جرج واشينگتن - اولين رئيس جمهور آمريکا - در سال ۱۷۹۰ ميلادی يعنی ۲۲۴ سال پيش ارائه داد. واشينگتن مردی اصولی و وطن پرست بود. او از قانون اساسی پشتيبانی بی چون و چرا مي کرد. وی برای ارائه شخصاَ در کنگره حاضر می شد.
تاماس جفرسون سومين رئيس جمهوری آمريکا اعتقاد شديد به دموکراسی داشت و مايل نبود هيچ اقدامی که شباهت به اقدامات پادشاهان و حکام آن زمان داشته باشد انجام دهد. او گزارش خود را به صورت نوشته ای خطاب به کنگره ارائه می داد.
اين اقدام تاماس جفرسون سنتی شد که تا سال ۱۹۱۳ ميلادی روسای جمهور از آن پيروی کردند.
اين گزارش ابتدا «گزارش رئيس جمهوری به کنگره آمريکا» خوانده مي شد. فرانکلین روزولت اولين رئیس جمهوری بود که عنوان State of Union را بر گزارش خود گذاشت.
اولين بار در سال ۱۹۲۳ ميلادی بيانات رئیس جمهوری کالوين کوليج از طريق راديو پخش گرديد.
سنت اين بوده است که کنگره آمريکا رسماً از رئيس جمهوری دعوت به عمل مي آورد تا در اجلاس مشترک دو مجلس سنا و نمايندگان شرکت کند. رئيس مجلس یه همراه معاون رئيس جمهوری، به اشتراک هم، اعضای دو مجلس را که بايد رئيس جمهوری را همراهی کنند، تعیین مي کنند.
ديپلمات ارشد در شهر واشنگتن، قضات ديوان عالی، و اعضای کابينه در اين اجلاس شرکت مي کنند. در حدود ساعت ۹ شب با اعلام ورود رئيس جمهوری همه از جای بر مي خيزند.
يکی از سنت های اخير دعوت ميهمانان اختصاصی برای شرکت در اين اجلاس است. امسال ۲۵ نفر دعوت شده بودند تا به همراه خانم ميشل اوباما همسر رئيس جمهوری در کنگره حاضر شوند.
با اين که اين مراسم سالانه شکوهمند بيشتر بر سنت استوار است تا قانون، اما محافل سياسی آن را بسی جدی محسوب مي کنند، زيرا تنها موقعيتی است که اعضای سه قوه دولت مقننه- مجريه و قضائيه به علاوه نماينده دول خارجی و سران نيروهای نطامی همه در زير يک سقف قرار مي گيرند.
با اين که الزامی نيست که گزارش رئيس جمهوری شفاهی باشد، ولی از سال ۱۹۱۷ ميلادی، با آغا ز رياست جمهوری وودرو ويلسون، هر سال رئيس جمهوری شخصا در بنای کنگره حاضر شده و گزارش اوضاع ايالات متحده را طی يک سخنرانی به اجلاس مشترک دو مجلس ارائه داده است.
با پيشرفت در بخش مخابرات و ارتباطات آنچه در گذشته گزارش رئيس جمهوری (رئيس قوه مجريه ) به کنگره (قوه مقننه) تلقی مي شد، اکنون به گزارش رئيس دولت به مردم آمريکا به طور کل تبديل شده است.
اولين گزارش از اوضاع ايالات متحده را جرج واشينگتن - اولين رئيس جمهور آمريکا - در سال ۱۷۹۰ ميلادی يعنی ۲۲۴ سال پيش ارائه داد. واشينگتن مردی اصولی و وطن پرست بود. او از قانون اساسی پشتيبانی بی چون و چرا مي کرد. وی برای ارائه شخصاَ در کنگره حاضر می شد.
تاماس جفرسون سومين رئيس جمهوری آمريکا اعتقاد شديد به دموکراسی داشت و مايل نبود هيچ اقدامی که شباهت به اقدامات پادشاهان و حکام آن زمان داشته باشد انجام دهد. او گزارش خود را به صورت نوشته ای خطاب به کنگره ارائه می داد.
اين اقدام تاماس جفرسون سنتی شد که تا سال ۱۹۱۳ ميلادی روسای جمهور از آن پيروی کردند.
اين گزارش ابتدا «گزارش رئيس جمهوری به کنگره آمريکا» خوانده مي شد. فرانکلین روزولت اولين رئیس جمهوری بود که عنوان State of Union را بر گزارش خود گذاشت.
اولين بار در سال ۱۹۲۳ ميلادی بيانات رئیس جمهوری کالوين کوليج از طريق راديو پخش گرديد.
سنت اين بوده است که کنگره آمريکا رسماً از رئيس جمهوری دعوت به عمل مي آورد تا در اجلاس مشترک دو مجلس سنا و نمايندگان شرکت کند. رئيس مجلس یه همراه معاون رئيس جمهوری، به اشتراک هم، اعضای دو مجلس را که بايد رئيس جمهوری را همراهی کنند، تعیین مي کنند.
ديپلمات ارشد در شهر واشنگتن، قضات ديوان عالی، و اعضای کابينه در اين اجلاس شرکت مي کنند. در حدود ساعت ۹ شب با اعلام ورود رئيس جمهوری همه از جای بر مي خيزند.
يکی از سنت های اخير دعوت ميهمانان اختصاصی برای شرکت در اين اجلاس است. امسال ۲۵ نفر دعوت شده بودند تا به همراه خانم ميشل اوباما همسر رئيس جمهوری در کنگره حاضر شوند.
با اين که اين مراسم سالانه شکوهمند بيشتر بر سنت استوار است تا قانون، اما محافل سياسی آن را بسی جدی محسوب مي کنند، زيرا تنها موقعيتی است که اعضای سه قوه دولت مقننه- مجريه و قضائيه به علاوه نماينده دول خارجی و سران نيروهای نطامی همه در زير يک سقف قرار مي گيرند.