کارگران پارس جنوبی اعلام کردند که با وجود تجمع‌های اعتراضی در ماه‌های گذشته و وعده‌های مسئولان، هنوز مطالبات صنفی آنان بعد از دوسال ونیم محقق نشده است.
به گزارش خبرگزاری ایلنا، مهم‌ترین مطالبات این کارگران ایجاد کمیته چندجانبه برای بازنگری طرح طبقه‌بندی مشاغل کارگران پالایشگاه‌های پارس جنوبی است.
کارگران می‌گویند در طول این دو سال و نیم، وعده‌هایی برای بازنگری در طرح طبقه‌بندی مشاغل به کارگران و نمایندگان آنها داده شده اما این وعده‌ها عملی نشده است.
به گفته نمایندگان کارگران پارس جنوبی «رایزنی‌های بسیار در زمان وزارت بیژن نامدار زنگنه مورد پذیرش قرار گرفت و پارس جنوبی ملزم به اجرای این طرح از اول فروردین سال ۹۹ شد» اما این طرح که فاقد نمایندگان «انجمن صنفی کارگران» بود، مورد پذیرش کارگران قرار نگرفت.
این در حالی است که طبق آیین‌نامه اجرایی طرح طبقه‌بندی مشاغل در صورت اعتراض نمایندگان کارگری به نحوه محاسبه و پرداخت مابه‌التفاوت‌های احتمالی، تصمیم گیری به‌عهده کمیته طبقه‌بندی مشاغل با ترکیبی از نماینده کارگر، کارفرما، وزارت کار و در صورت وجود، شرکت مشاوره است.
تغییر سیستم اقماری نیروهای اداری پشتیبانی به دوهفته کار و دوهفته استراحت؛ مطالبه دیگر این کارگران است که سوی کانون انجمن‌های صنفی کارگران پارس جنوبی بارها پیگیری شده است.
به گفته کارگران بااینکه «حل مسئله نیروهای اداری پشتیبانی در سفرِ سال ۱۴۰۱ رئیس‌جمهور به بوشهر به عنوان یکی از دستاوردهای این سفر عنوان شد» اما تاکنون به نتیجه نرسیده است.
همچنین رانندگان استیجاری این پالایشگاه‌ها «حقوق ناچیزی» می‌گیرند و چون «قرارداد آنها ذیل قانون کار به حساب نمی‌آید» از بسیاری از حقوق بی‌بهره‌اند.
خوابگاه‌های این کارگران و درخواست برای بهبود امکاناتِ رفاهی، یکی دیگر از مطالبات کارگران پارس جنوبی است. به گفته کارگران خوابگاه‌ها قدیمی و با امکانات بسیار ناچیز است.
کارگران پیمانکاری مجتمع‌های گاز پارس جنوبی به‌تناوب در سال گذشته اعتصاب و در مقابل ساختمان اداری پالایشگاه‌های مجتمع گاز تجمع کردند.
آنها ضمن طرح مطالبات صنفی، خواستار «بازنگری در طرح طبقه‌بندی مشاغل، تغییر سیستم اقماری نیروهای اداری پشتیبانی به دو- دو یا ۱۴ روز کار و ۱۴ روز استراحت و ساماندهی وضعیت رانندگان استیجاری» شدند.
در سال‌های اخیر اعتراض‌های کارگری در مناطق مختلف ایران روندی رو به رشد داشته است. دلایل این اعتراضات که به شکل اعتصاب و تجمع بروز می‌یابد، پرداخت نشدن به موقع دستمزد، سطح پایین دستمزد، اجرا نشدن صحیح طبقه بندی مشاغل، اخراج همکاران، خصوصی سازی و بهبود شرایط کار بوده‌اند.
