سوفیا کاپولا که سومین فیلمش «جایی» برنده شیر طلایی بهترین فیلم جشنواره ونیز امسال شد، در آستانه آغاز فصل نمایش عمومی این فیلم بار دیگر در برابر مخاطبان سینما و گزارشگران رسانه ها قرار گرفته است.
سوفیا کاپولا سخت امیدوار است همچنان که شیرطلایی ونیز را دریافت کرد، بتواند گیشه سالن های سینما را نیز تسخیر کند.
انتظار می رود فیلم «جایی» که درامی برخوردار از مایه های کمدی و نماینگر روابط درونی ستارگان سینما و دست اندرکاران هالیوود است، (پدیده ای که خودبخود جذابیت خاصی برای مخاطبان سینما دارد)، بتواند از فروش بالایی برخوردار شود.
فیلم «جایی» با مایه های کمدی که روایتگر زندگی چندهفته ای مشترک پدر و دختر یازده ساله اش در هتلی در لس آنجلس است، گرچه به گفته سوفیا کاپولا حاصل خاطرات دوران کودکی اش از زندگی مشترک خود و پدرش (فرانسیس فورد کاپولا، فیلمساز برجسته جهان) در هتل های گوناگون و تماشاگر بودن و ثبت رویدادهای آن است؛ با این همه این فیلم به طرزی آشکار یادآور فیلم «سال گذشته در مارین باد» اثر آلن رنه فرانسوی ست که براساس رمانی به همین نام از «آلن رب گری یه» از نویسندگان رمان نو جایزه بهترین فیلم جشنواره کن را دریافت کرده بود. هرچند فیلم جایی کندی ریتم، سخنان روشنفکرانه و فضای هزارتو گرایانه فیلم سال گذشته در مارین باد را نداشته و از فرم و ریتمی زنده و امروزی برخوردار است که این خود می تواند در جذب تماشاگران موثر افتد.
سوفیا کاپولا در فیلم «جایی» اما هتل ها را بعنوان مکانی ناثابت در می یابد که زندگی در آنجا زیر نظر و دیدگان شمار انبوهی از مسافرانی که هویتی جز مسافر بودن و اقامتی کوتاه در آنجا ندارند، خالی از شگفتی و کمدی نیست.
به گفته سوفیا او از خردسالی همراه با پدرش (فرانسیس فورد کاپولا) به اجبار در هتل ها زندگی کرده و شاهد هزاران ماجرای عجیب و غریب عاطفی ازجمله: عشق ورزی پنهانی، جدایی همسران از همدیگر و آشنایی های گذرا یا دائمی میان بیگانه ها باهم بوده است.
فیلم «جایی» که نمایش عمومی آن در سینماهای آمریکا آغاز خواهد شد، به دلیل پویایی نشان دادن ارتباط معنوی انسان ها با مکان هایی که در آن محصورند، (چیزی که فیلم سال گذشته در مارین باد نیز به آن می پردازد) مسافرخانه ها را واپسین مکان آزاد بازگشت به آزادی ملموس در زندگی شخصی افراد دانسته است. این تنها مکان بازمانده برای انسان مدرن تا فرصت یافتن خود و احساساتش را داشته باشد.
سوفیا کاپولا با سومین فیلم خود نماد نسل نوینی از فیلمسازان هالیوود شده که بازگشت به سینمای متفکرانه طلایی دهه شصت و هفتاد هالیوود را خواهانند.