تحقیقات جدید نشان می‌دهد که ارائه خدمات بهداشتی ساده و ارزان به زنان باردار، مانند تجویز آسپرین، می‌تواند از به دنیا آوردن نوزادان بی‌جان یا مرگ سالانه بیش از یک میلیون نوزاد در کشورهای در حال توسعه جلوگیری کند.
یک تیم بین‌المللی از پژوهشگران تخمین زدهاند که یک چهارم نوزادان دنیا، نارس یا کم وزن به دنیا می‌آیند و می‌گویند تقریباً هیچ پیشرفتی در این زمینه حاصل نشده است.
آنها از دولت‌ها و سازمان‌ها خواسته‌اند تا مراقبت‌هایی را که زنان و نوزادان در دوران بارداری و تولد در ۸۱ کشور کم درآمد یا با درآمد متوسط دریافت می‌کنند، افزایش دهند.
بر اساس مجموعه مقاله‌های منتشر شده در مجله «لنست»، هشت اقدام اثبات شده و قابل اجرا می‌تواند از بیش از ۵۶۵ هزار تولد نوزادان بی‌جان در این کشورها جلوگیری کند.
این اقدامات شامل ارائه پروتئین، مکمل‌های انرژی‌زا، آسپرین با دز پایین، هورمون پروژسترون، آموزش در مورد مضرات سیگار، درمان مالاریا یا سیفلیس و شناسایی باکتری در ادرار است.
این تحقیق نشان می‌دهد اگر استروئید در اختیار زنان باردار قرار گیرد و پزشکان فوراً بند ناف را نبرند، می‌توان از مرگ بیش از ۴۷۵ هزار نوزاد تازه متولد شده هم پیشگیری کرد.
به گفته محققان، اجرای این تغییرات حدود ۱.۱ میلیارد دلار هزینه در بر خواهد داشت.
پر آشورن، نویسنده اصلی این مقاله و استاد دانشگاه تامپر فنلاند می‌گوید این میزان، «کسری از آن مبلغی است که دیگر برنامه‌های بهداشتی دریافت می‌کنند.»
جوی لاون، از دانشکده بهداشت و پزشکی استوایی لندن، و از دیگر از نویسندگان این مقاله‌ها به خبرگزاری فرانسه گفت که پژوهشگران از تعریف جدیدی برای نوزادانی که نارس یا کم وزن متولد می‌شوند، استفاده کردند.
او می‌گوید روش سنتی که توسط یک پزشک فنلاندی در سال ۱۹۱۹ برای تعیین وزن کم - کمتر از ۲.۵ کیلوگرم هنگام تولد - به صورت تصادفی تعریف شده، برای بیش از یک قرن به عنوان معیار باقی مانده است.
این محقق اشاره می‌کند اما شواهد زیادی وجود دارند که حاکی از آن هستند که همه نوزادان مشابه نیستند.
او می‌گوید محققان، پایگاه داده‌ای را شامل ۱۶۰ میلیون تولد زنده از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۰ تجزیه و تحلیل کردند که نشان می‌دهد نوزادان زیادی «بسیار زود و خیلی کوچک» به دنیا می‌آیند.
پژوهشگران تخمین زدهاند که در سال ۲۰۲۰ میلادی، ۳۵.۳ میلیون نوزاد - یا از هر چهار نوزاد یک نوزاد- در سراسر جهان نارس یا خیلی کوچک بودند و آنها را تحت عنوان جدید «نوزادان آسیب‌پذیر کوچک» طبقه‌بندی کردند.
جوی لاون می‌گوید یکی از دلایلی که پیشرفتی در این زمینه حاصل نشده، این است که مشکلات معمولا برای خانواده‌ها و زنانی که صدای ضعیف‌تری دارند، روی می‌دهد.
