حکیم ابوالقاسم فردوسی اندر پادشاهی جمشید و پیدایش نوروز:
به فرّکیانی یکی تخت ساخت
چه مایه بدوگوهر اندر نشاخت
که چون خواستی دیو برداشتی
ز هامون به گردون بر افراشتی
چـو خــورشيــد تـابـان ميــان هــوا
نشستــه برو شــــاه فـــرمـــــان روا
جهـــان انجمن شــد برِ تخت او
فــرو مــانــده از فرّه ی بخت او
بــه جمشيــد بر گــوهـر افشـانـدنـد
مرآن روز راروز نو خــوانــدنــد
ســر ســال نـو هـرمـز فــــروديـــن
بر آســـوده از رنـــج تن دل ز کین
بـــزرگان به شـــادی بيـــاراستنـــد
مـي و جـام و رامشگـران خواستنـد
چنيــن جــشن فــرخ از آن روزگار
بمانده از آن خسروان يادگار
