حدود ۲۱ درصد از جو زمین را اکسیژن تشکیل می‌دهد و بقیه آن عمدتاً نیتروژن است. و همانطور که می‌دانیم، بیشتر موجودات زنده از جمله انسان، برای زنده ماندن به اکسیژن نیاز دارند. اما سیاره «زهره»، همسایه زمین، داستانی کاملا متفاوت دارد.
جو فشرده و سمی زهره از ۹۶.۵ درصد دی‌‌‌اکسید کربن و مقادیر کمتر نیتروژن و گازهای کمیاب تشکیل یافته است. در این سیاره تقریباً اکسیژن وجود ندارد. در واقع، از آنجا که سیاره زهره (ناهید) نسبت به سیارات دیگر مثل مریخ کمتر مورد توجه علمی قرار گرفته، تشخیص مستقیم وجود اکسیژن در اتمسفر آن همچنان دشوار باقی مانده است.
به گزارش خبرگزاری رویترز، در یک مطالعه جدید، دانشمندان با استفاده از ابزاری در «رصدخانه استراتوسفری اخترشناسی فروسرخ» معروف به «سُوفیا» توانسته‌اند «اکسیژن اتمی» را در لایه نازکی که بین دو لایه دیگر جو زهره قرار گرفته است، شناسایی کنند.
«رصدخانه استراتوسفری اخترشناسی فروسرخ»، یک رصدخانه هوایی سوار بر یک هواپیمای «بوئینگ ۷۴۷ اس‌پی» است که به مرکز هوافضای آلمان و اداره کل ملی هوانوردی و فضای آمریکا، «ناسا» تعلق دارد.
پژوهشگران در این مطالعه اشاره کرده‌اند که این اکسیژن اتمی، که از یک اتم اکسیژن تشکیل شده، با اکسیژن مولکولی که از دو اتم اکسیژن تشکیل یافته و قابل تنفس است، تفاوت دارد.
آنها وجود اکسیژن را به طور مستقیم و برای اولین بار در سمتی از سیاره زهره که رو به خورشید است، همینطور در سمتی که پشت به خورشید است و قبلاً توسط تسلکوپ زمینی مستقر در هاوایی مشاهده شده بود، شناسایی کردند.
سیاره زهره بسیار کندتر از سیاره زمین به دور خود می‌چرخد.
هاینتز-ویلهلم هوبرز، فیزیکدان مرکز هوافضای آلمان و نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید: «جو زهره بسیار متراکم است و ترکیب آن نیز بسیار متفاوت از [ترکیب جو] زمین است.»
اتمسفر غلیظ زهره، دومین سیاره نزدیک به خورشید، در یک فرایند، «اثر گلخانه‌ای» گرما را در خود حبس می‌کند.
این شرایطی است که به گفته آقای هوبرز ، قابل زیست نیست؛ «حداقل برای موجوداتی که در زمین می‌شناسیم.»
نتایج این مطالعه این هفته در «نیچر کامیونیکیشنز» منتشر شد.
«نیچر کامیونیکیشنز» یک ژورنال علمی پژوهشی دسترسی آزاد داوری همتا آنلاین است.
