تحلیلی در فارین پالیسی از رابرت ستلاف، مدیر «انستیتو واشنگتن برای سیاست خاورنزدیک»
گذشته از واکنش گروه های تروریستی مانند حماس و حزب الله و حامیانشان تهران و دمشق و همچنین پاسخ خشمگینانه دولت فلسطینی و پادشاهی اردن که میزبان طیف وسیعی از پناهجویان فلسطینی است؛ بهترین جا برای سنجش واکنش مسلمانان به وضعیت اورشلیم به عنوان پایتخت اسراییل راهروهای قدرت در ریاض است.
هفته پیش من در راس هیاتی پنجاه نفری از کارشناسان خاورمیانه به عربستان سعودی رفتم. ما چند ساعت پیش از به رسمیت شناختن اورشلیم به عنوان پایتخت اسراییل از سوی پرزیدنت ترامپ پنج ساعت را با سه وزیر سعودی به بحث درباره یمن، قطر، لبنان، برنامه بلندپروازانه اصلاحات در عربستان موسوم به «چشم انداز ۲۰۳۰» شامل واگذاری سهام شرکت معظم نفتی آرامکو گذراندیم.
محمد العیسی، دبیرکل نسبتا جدید اتحادیه جهان اسلام، که موسسه اش دهه ها مروج روایتی افراطی از اسلام در مدارس و مساجد و نهادهای مذهبی بوده است در سخنرانی حتی واژه اورشلیم از زبانش خارج نشد. او در عوض با افتخار از دوستی خود با خاخام ها در اروپا و آمریکا در دیالوگ میان ادیان صحبت کرد.
در دیدار ما با محمد بن سلمان، ولیعهد و وزیر دفاع عربستان، هم سخنی از اورشلیم به میان نیامد. او در پایان در حاشیه جلسه در واکنش به پرسش ما تنها به یک کلمه ابراز تاسف از تصمیم پرزیدنت ترامپ بسنده کرد و سریع از فرصت های همکاری ریاض و واشنگتن برای بازگرداندن امید به روند صلح اسراییلی فلسطینی سخن گفت.
ولیعهد عربستان بر خلاف انتقادهایی که سعودی ها معمولا از اسراییل می کنند از آینده امیدبخش روابط عربستان و اسراییل در پی تحقق صلح حرف زد.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
