درسال ٢٠٠٤ تعداد ٢٤ زن ایرانی درکلاس مخصوصی که پس از دو سال دوندگی برای گرفتن مجوز توسط مربیان ورزشی دولتی تشکیل شده بود شرکت کردند. این نخستین گردهم آیی برای تشکیل تیم راگبی زنان ایران بود که اعضای آن بعدها تبدیل به سفیران بازی راگبی شدند.
در دوسال پس از این واقعه بیش از ١٠٠٠ زن و دخترجوان از سراسر ایران شروع به یادگیری بازی راگبی که به «فوتبال آمریکایی» در این کشور معروف است کردند. به زودی شهرهای بیش از ١٠ استان مختلف در سراسر ایران تیم های «راگبی زنان» خود را تشکیل دادند و هرروز زنان و دختران بیشتری به این تیم های محلی پیوستند تا زمانی که محمود احمدی نژاد به مقام ریاست جمهوری رسید ومحدودیت های تازه ای بوجود آمد.
فرامرزبهشتی فیلمساز ایرانی ساکن «نیوزیلاند» دریک سفر ٧٠٠٠ کیلومتری به مناطق مختلف ایران، از شکل گیری و پیشرفت های ورزشی تیم راگبی زنان ایران فیلمبرداری کرده است. این فیلم اخیرا در«فستیوال فیلم های ورزشی لس آنجلس» به نمایش درآمد و مورد توجه منتقدین و تماشاگران قرار گرفت.
فرامرز بهشتی عکاس و فیلمسازی که بخش اعظم زندگی خود را درخارج از کشور از جمله در«ایتالیا» و «دوبی» گزرانده ، درحال حاضرساکن شهر«آکلند» می باشد . اودرمورد فیلم سلام راگبی به صدای آمریکا می گوید:«اراگبی همانطورکه می دانید یک ورزش نوپا در ایران به شمار می رود ورزشی که درسال های دهه ٢٠ میلادی توسط کارگران صنعت نفت بریتانیا بازی می شد اما در ایران به اسم فوتبال آمریکایی معروف شده.»
بهشتی که برای فیلمبرداری از شکل گیری تیم راگبی زنان ایرانی پس از مدت ها دوری به ایران بازگشته است مدت دو سال به کار فیلمبرداری از وقایع این فیلم مستند ٦١ دقیقه ای اشتغال داشته است:«برخلاف بسیاری از کشورهای دیگرمثل اتحاد جماهیرشوروی سابق، چین یا کوبا که کنترل دولت در امور ورزشی باعث پیشرفت ورزشکاران دررشته های مختلف می شود، کنترل ورزش درایران توسط دولت کمکی است به «طالبانی» کردن هرچه بیشتر آن ها!»
از آغاز ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد تا کنون، راگبی زنان هم چون بسیاری دیگر از ورزش ها تحت تهاجم قرار گرفته است. ممنوعیت مربیان مرد در آموزش زنان ورزشکار، اثرات بازدارنده عمیقی در پیشروی ورزش زنان در ایران داشته است. با این حال بسیاری از این زنان و دختران با پشتکاری خستگی ناپذیر به یادگیری راگبی و دیگر ورزش ها ادامه می دهند و شهرهای مختلف یکی پس از دیگری راه هایی پیدا می کنند که این ورزش نوپا را درایران زنده نگهدارند.
فرامرزبهشتی می گوید:«درفیلم مستند سلام راگبی ما با این زنان و دخترن از نزدیک آشنا می شویم. با روحیه مبارز آن ها و با راه های ابتکاری که برای ادامه ورزش مورد علاقه خود و مقابله با سخت گیری های رژیم پیدا کرده اند.»
درسال ٢٠٠٨، «جارد گالاگر» مربی اهل نیوزیلاند که به کار پیشبرد بازی راگبی در کشورهای آسیایی اشتغال دارد و نماینده «فدراسیون راگبی آسیا» به شمار می رود به ایران رفت و در آنجا دو کارگاه آموزش راگبی تشکیل داد.
این دیدار و تشکیل کلاس های راگبی میزان سنجشی بود برای امکانات ایجاد یک تیم راگبی دختران در ایران. یک سال بعد گزارش مثبتی که «جارد گالاگر» از سفر خود به ایران در اختیار فدراسیون راگبی آسیا گذاشت باعث شکل گرفتن نخستین تیم راگبی زنان در ایران شد. به دنبال آن واقعه حیرت آور دیگری اتفاق افتاد و تیم راگبی زنان ایران برای نخستین بار در یک مسابقه جهانی در «لائوس» شرکت کرد و توانست به مقام اول این مسابقات دست پیدا کنند.
فیلم «سلام راگبی» فرامرز بهشتی دارای لحظات فراموش نشدنی از زندگی روزمره زنان ودختران ورزشکار ایرانی درشهرها و استان های مختلف ایران است و چالش هایی را که این زنان و دختران علاقمند به ورزش در یک کشور تحت حکومت دیکتاتوری اسلامی با آن روبرو هستند را به خوبی به تصویرکشیده است بدون آن که بخواهد از دیدگاهی سیاسی به این مسئله نگاه کرده باشد.
فیلم «سلام راگبی» درچند جشنواره مختلف تا کنون شرکت کرده و مورد توجه تماشاگران و منتقدین قرار گرفته است.