در حالی که در روز پنجشنبه رسماً مراسم سی و يکمين سالگرد انقلاب در ميدان آزادی تهران به پايان رسيد. به نظر می رسد که پيامدهای آن برای جمعی از فعالان سياسی و دانشجويی ادامه دارد. آيا اين حوادث ادامه روندی است که در ماه گذشته اعمال شده است؟
۲۲ بهمن ۱۳۸۸ در فضايی متفاوت از همه مراسمی از اين دست سپری شد. اتحاد سالهای گذشته جناح های درون حاکميت شکاف برداشته بود بويژه روحانيت نه تنها از اقتدار گذشته اش فاصله داشت بلکه منتقدانی پيدا کرده بود که مشروعيت و کارآمدی اش را به چالش گرفته بودند. از همين رو طرح مجدد شعارهای سالهای گذشته و يادآوری نقش آيت الله خمينی يکی از محورهای تبليغات دولتی بود.
۲۲ بهمن در چنين فضايی اما برای منتقدان با تعقيب و بازداشت و حمله همراه شد. در همين روز بود که مهدی کروبی در هنگام راهپيمايی مورد حمله قرار گرفت و فرزندش علی بازداشت شد. سيد محمد خاتمی از رسيدن به مراسم منع شد و ميرحسين موسوی هم در راه ماند، در حالی که همسرش زهرا رهنورد از لباس شخصی ها برای دومين بار کتک خورد. اما وقتی مراسم در حال پايان بود، نيروهای امنيتی دست به کار شدند تا موجی ديگر از بازداشت ها را کليد بزنند.
اصغر خندان از اعضای ستاد مير حسين موسوی که پاسدار بازنشسته است، بازداشت شد. ابراهيم شريف پور از فعالان ستاد موسوی در بانه بازداشت شد. تارا سپهری فر دبير انجمن اسلامی دانشگاه شريف هم بازداشت شده است. به اين ليست بايد ساير اعضای خانواده دارالشفايی را هم اضافه کرد. هفته گذشته جميله و بنفشه دارالشفايی بازداشت شدند. در حالی که والدين آنان ابوالحسن دارالشفايی و صفورا تفنگچی در تلاش و انتظار آزادی فرزندان خود بودند، بازداشت شدند. کاوه دارالشفايی برادر زاده آقای دارالشفايی نيز بار ديگر به همراه مادرش توران کبيری بازداشت شده است.
در همين حال جمعی از سازمان های بين المللی روزنامه نگاران ،نويسندگان و ناشران بار ديگر از رهبران جمهوری اسلامی خواسته اند که روزنامه نگاران بازداشت شده در ايران را آزاد کنند. در روزهای پس از انتخابات بيش از ۵۰ روزنامه نگار دستگير شده است. آيا چنين درخواست هايی اجابت خواهد شد يا نه؟ اما آغاز هر موجی از بازداشت ها افق را تاريک می کند.