هشت ماه گذشت. آيا جنبش سبز در انتخاب راه دشوار گذار به دمکراسی و عدم خشونت موفق عمل کرده است؟ آيا زمان نقد اين کارنامه فرارسيده است؟ پرسش هايی از اين دست بويژه پس از ۲۲ بهمن و در فضای مجازی مطرح شده است.
هشت ماه پس از ۲۵ خرداد که جنبش سبز در اعتراض به نتيجه انتخابات شکل گرفت هنوز با اين مشکل مواجه است که حکومت اجازه برگزاری يک مراسم مستقل به آن نداده است. به همين دليل هر مناسبتی سياسی نظير ۱۳ آبان و يا مذهبی مثل عاشورا فرصتی بوده تا معترضان خواسته های خود اعلام کنند و از حکومت بخواهند تا صدای آنان را بشنود. اين صدا اما نه تنها شنيده نشده بلکه با محدويت اطلاع رسانی هم مواجه شده است.
در غياب روزنامه ها و روزنامه نگاران اصلاح طلب و مستقل، فضای مجازی اينترنت بهترين ابزار برای ابراز عقيده و اطلاع رسانی است. هر چند شبکه های خبری فارسی زبان نيز کوشيده اند تا اين ديوار بلند سانسور و محدويت را از سر راه بردارند. اما آن چه در روزهای گذشته و بويژه پس از حادثه عاشورا رخ داد تمرکز بر روی مراسم ۲۲ بهمن در ميدان آزادی بود. روزی که جنبش سبز و جناح دولتی هر يک تلاش می کردند تا هواداران خود را برای شرکت در آن بسيج کنند.
اکنون پس از پايان مراسم، مباحث جديدی در تحليل اين روز مطرح شده است. روزی که گفته می شود حکومت با فراخوان نيروهای امنيتی و حتی نظامی خود آن را مديريت کرد و همه راههای رسيدن به ميدان آزادی را مسدود کرد و با اطلاع رسانی يک سويه از سوی رسانه دولتی همه شرکت کنندگان در اين مراسم را به نام خود مصادره کرد. پيام قدردانی رهبر جمهوری اسلامی در اولين دقايق پايان مراسم شاهدی بر اين ديدگاه است.
اکنون هوادران جنبش سبز در فضای مجازی اين پرسش را مطرح می کنند که چرا اين روز تاريخی به حادثه ای تاريخی تبديل نشد؟ و اگر آنان به ميدان آزادی می رسيدند موازنه قدرت به نفع آنان تغيير نمی کرد؟ عطاالله مهاجرانی وزير سابق ارشاد در دولت خاتمی به همين مناسبت در ياداشتی با عنوان «پيروزی برق آسا يا به هنگام ؟» نوشته است به نظر می رسد برخی گمان می کردند در روز ۲۲ بهمن نظام جمهوری اسلامی سقوط می کند و برخی جشن پيروزی برگزار می کنند و به سرعت در مناصب قدرت قرار می گيرند و به تعبير خودشان اکسيون نهايی انجام می شود. اکنون ديدند که اين اتفاق رخ نداد و به همين دليل مبهوت و دمغ شده اند. آقای مهاجرانی می پرسد ريشه اين مشکل کجاست؟
ابراهيم نبوی روزنامه نگار هم نوشته است با وجود آن که مراسم ۲۲ بهمن مديريت شد تا حکومت خود را مقتدر نشان دهد اما خودش می داند که از ميليونها ايرانی شرکت کننده اين مراسم چه تعداد هوادار آنان بوده؟ و همين نتيجه دليل پيروزی جنبش است.
به اين ترتيب به نظر می رسد مراسم ۲۲ بهمن جنبش سبز و رهبران و هواداران آن را با يک پرسش اساسی در مورد تدوين يک استراتژی و تاکتيک موثر مواجه ساخته تا از تزريق نااميدی به بدنه جنبش جلوگيری کنند.انتظار ميرود در روز های آينده مباحثی از اين دست به طور جدی و بيش از هر زمان ديگری در ۸ ماه گذشته مطرح شود.