جشن های ۳۱ سالگی انقلاب اسلامی در فضایی متفاوت از سالهای گذشته برگزار می شود. هرچند حکومت اسلامی در نزاع قدرت بخشی از دوستان خود را از دست داده اما اکنون روحانیت بیش از هر زمان دیگری به چند دستگی دچار شده. خبرگزاری ایلنا پیشتر خبر داده بود که برخی از اعضای ارشد جامعه روحانیت مبارز تهران مدتی است از شرکت در جلسات این تشکل خودداری می کنند. این خبر دلیل این عدم شرکت را بروز اختلاف نظر ذکر کرده است.
همه قشرها و طبقات اجتماعی که در انقلاب ۵۷ شرکت کرده بودند باور نمی کردند که اتحادشان با روحانیت به سرعت متلاشی خواهد شد و آنان از صحنه سیاسی کشور حذف خواهند شد.
گروههای چپ گرا سریع تر از دیگران از صحنه کنار گذاشته شدند.
اولین اختلاف در جناح حاکم بر سر تقسیم قدرت بنی صدر به عنوان رییس جمهوری و محمد علی رجایی نخست وزیر بروز کرد که سرانجام به برکناری بنی صدر انجامید. اما سازمان مجاهدین خلق هم بخشی از این پروسه حذفی بود. بدین ترتیب در سال ۶۰ روحانیت قدرت بلامنازع کشور بود و با توجه به گسترش جنگ و حضور آیت الله خمینی در صحنه روحانیت همه پست های کلیدی را در اختیار گرفته بود.
اما آیت الله خمینی دست به کار تسویه در حوزه علمیه شد. آیت الله های مخالف وی خانه نشین شدند و در یک مورد نادر آیت الله شریعتمداری از مقام خود عزل شد. اما اولین اختلاف در اردوی روحانیت انقلابی با اعلام مخالفت آیت الله منتظری در مورد اعدام زندانیان سیاسی آشکار شد و به برکناری وی از مقام جانشینی آیت الله خمینی منجر شد. پس از درگذشت وی در ۲۰ سال گذشته آقای خامنه ای به گفته بسیاری صاحب نظران، مخالفان را نه تنها تحمل نکرده بلکه از دوستان خود نیز دشمن ساخته است. از جمله هاشمی رفسنجانی که برخی می گویند که که اگر صحنه گردانی او پس از درگذشت آیت الله خمینی نبود آقای خامنه ای به رهبری نمی رسید.
اما در سال ۸۸ که ایران شرایطی کاملا متفاوتی نسبت به سال های گذشته را تجربه می کند و روحانیت به اتحاد نیاز دارد این اتحاد به رویایی دست نیافتنی تبدیل شده است. نه در حوزه علمیه قم میان روحانیان سرشناس دوستی باقی مانده و نه در تهران که روحانیون سیاسی گرد هم آمده اند.
خبرگزاری ایلنا خبر داد که چند تن از اعضای برجسته جامعه روحانیت مبارز تهران مدتی است در جلسات شورای مرکزی این تشکل شرکت نمی کنند. از جمله علی اکبر ناطق نوری، حسن روحانی و امامی کاشانی. هرچند در این جمع علی اکبر ناطق نوری همواره تلاش کرده خود را حامی رهبر بنامد اما حسن روحانی سیاستمداری است که بیش از آن که مستقل باشد رفتارش همواره تابعی از دیدگاههای هاشمی رفسنجانی است. او در زمان خاتمی رییس هیات مذاکره کننده با غرب در مورد پرونده هسته ای بود و در سال های گذشته همواره از سوی جناح اصولگرا مورد انتقاد بوده است. اکنون اگر هاشمی رفسنجانی عضو دیگر جامعه روحانیت مبارز را هم به این لیست اضافه کنیم می توان گفت که روحانیت در این روزها با دیدن تصاویر سال ۵۷ در حسرت زمان از دست رفته ای است که بازگشت ناپذیر به نظر می رسد.