همزمان با درگذشت سیامک پورزند، روزنامه نگار کهنه کار در ایران، «سازمان گزارشگران بدون مرز» مقامات جمهوری اسلامی ایران را مسئول مرگ وی دانسته و خواستار اعزام فوری گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد به ایران شده است.
«سازمان گزارشگران بدون مرز» در بیانیه ای که روز دوشنبه ( ۲ مه ) منتشر کرد، از مرگ سیامک پورزند، روزنامه نگار مقیم ایران ابراز تاسف کرد و مقامات جمهوری اسلامی ایران را مسئول خودکشی وی خوانده است.
«سازمان گزارشگران بدون مرز» افزوده است مرگ سیامک پورزند نشان داد که نظام جمهوری اسلامی ایران یکی از بی رحم ترین حکومت های جهان در برابر خبرنگاران است.
سیامک پورزند که طی ده سال گذشته دوران دشوار بازداشت، بازجویی و دوری از اعضای خانواده خود را در ایران گذرانده بود، روز شنبه ( ۳۰ آوریل) به زندگی خود پایان داد.
اعضای خانواده آقای پورزند یک روز پس از درگذشت وی اعلام کردند که وی خود را از بالکن منزل مسکونی اش در طبقه ششم به پایین پرتاب و خودکشی کرد.
آقای پورزند پس از بازداشت بیش از یک سال در زندان انفرادی، در حبس خانگی قرار داشت. او از سوی نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی تحت تدابیر امنیتی روزگار می گذراند و ممنوع الخروج شده بود و دادخواست های اعضای خانواده او در خارج از کشور از دولتمردان تهران برای صدور مجوز خروج وی از ایران ثمربخش نبودند.
در بیانیه این سازمان مدافع حقوق خبرنگاران آمده است با وجود درخواست های مکرر خانواده و سازمان های مدافع حقوق بشر، از جمله سازمان گزارشگران بدون مرز از همه مقام های وقت و فعلی جمهوری اسلامی و مقامات بلندپایه قضایی، این مقامات برای تغییر شرایط و کمک به وضعیت وی هیچ کمکی نکردند.
در بیانیه گزارشگران بدون مرز آمده است: «سیامک پورزند پس از ۱۰ سال زندان و حصرخانگی، ممنوع خروج بودن از کشور و جدایی از فرزندان و همسرش، در تاریخ ۹اردیبهشت سال ۱۳۹۰ به زندگی خود پایان داد. ما مقامات جمهوری اسلامی ایران را مسئول مرگ و اقدام تاسف‌بار سیامک پورزند می‌دانیم.»
سیامک پورزند که هشتاد سال سن داشت، فعالیت های حرفه ای خود در عرصه روزنامه نگاری را از سال ۱۳۳۱ آغاز کرد.
او که اولین بار در پاییز سال ۱۳۹۰ از سوی نیروهای امنیتی بازداشت شد، در دوران بازداشت یک ساله خود از حق داشتن وکیل و دیدار با اعضای خانواده اش محروم بود. دادگاه آقای پورزند را به یازده سال زندان محکوم کرد.
این سازمان مستقر در پاریس خاطرنشان کرده است سیامک پورزند در همه دوران بازداشت خود از حق مشورت با وکیل و درمان پزشکی محروم بود و ماه های متمادی در سلول انفرادی بازداشت بود و شکنجه و فشارهای روحی و جسمی بسیاری را متحمل شد.
در پایان این بیانیه آمده است: «بسیاری از روزنامه‌نگاران ایران که هم اکنون در زندان و یا با سپردن وثیقه‌های سنگین در آزادی موقت به سر می‌برند، شدیداً بیمار هستند و از حق درمان محروم شده‌اند و گزارشگران بدون مرز خواهان اعزام فوری گزارشگر ویِژه سازمان ملل به ایران است.»