پژوهشگران یک دانشگاه بریتانیایی دست به یک پژوهش ده ساله زده اند که در آن میزان دی اکسید کربنی که درختان جنگل می توانند جذب و به اکسیژن تبدیل کنند را اندازه می گیرند.
انگیزه پشت این پژوهش، تغییرات آب و هوایی و بالا رفتن آلودگی هوا و گازهای گلخانه ای است.
در این پروژه تجربی با عنوان «تقویت هوای آزاد با دی اکسید کربن» که توسط تیم پژوهشی انستیتوی تحقیقات جنگلی دانشگاه بیرمینگهام انجام می شود، یک بخش محدود در پارک جنگلی «نوربری» در بخش استافوردشر بریتانیا که درختان کهنسال دارد را با مقدار دی اکسید کربنی که انتظار می رود در سال ۲۰۵۰ سطح زمین را فراگیرد، پر کردند.
هدف دانشمندان از این کار اندازه گیری قابلیت این جنگل در جذب دی اکسید کربن تولید شده از سوخت های فسیلی است و اینکه جنگل ها تا چه اندازه قابلیت جذب آلودگی کربن هوا را در دراز مدت دارند.
مایکل تائوس، یکی از مدیران تیم پژوهشی انستیتوی تحقیقات جنگلی دانشگاه بیرمینگهام می گوید: «جنگل ها با کمال خوشحالی از یک کم دی اکسید کربن بیشتر استقبال می کنند، چون غذای اصلی آنها است. ولی نمی دانیم چقدر بیشتر و تا چه حدی.»
رکورد دی اکسید کربن
این آزمایش شامل یک سری دکل است که در شش بخش ۳۰ متری در جنگل برپا شده اند و تا ۲۵ متر بلند هستند. دی اکسدی کربن متمرکز شده از طریق لوله کشی به بالای این دکل ها منتقل شده و به اطراف شاخ و برگهای درختان پمپ زده می شود.
سال گذشته سازمان جهانی هواشناسی ملل متحد اعلام کرد که دی اکسید کربن متوسط در اتمسفر برای اولین بار به ۴۰۰ واحد رسیده است.
پروفسور تائوس می گوید: «در این آزمون، جنگل با ۴۰ درصد دی اکسید کربن بیشتر از حد معمولش مواجه می شود، چون این اندازه ای است که در سال ۲۰۵۰ انتظار می رود، یعنی ۵۵۰ واحد در مقایسه با اندازه کنونی که ۴۰۰ است.
جنگل زدایی
با جنگل زدایی، قابلیت جذب دی اکسید کربن هوا نیز کم می شود. پژوهشگران امیدوارند که با اطلاعات بیشتر در نقش بشر در آلودگی هوا و تغییرات آب و هوایی، قانونگزاران تصمیم گیری درست بکنند.
پروفسور تائوس می افزاید: «این مطالعه به ما نشان می دهد که آیا جذب بیشتر دی اکسید کربن آیا به آینده ما کمک خواهد کرد یا نه.»
بقیه پارک جنگلی نوربری به روی عموم باز خواهد ماند و روی این پژوهش تأثیری نخواهد گذاشت.
