مطالعات پزشکی در گذشته نشان داده است به هنگام بروز وضعیتها یا اعمال پزشکی غیراضطراری،به دلیل استفاده کم یا بیش از حد از خدمات، اولویتهای بیمار یا دسترسی به مراقبتها، تفاوتهای نژادی وجود دارد. یک مطالعه پزشکی جدید در مورد تفاوتهای نژادی سعی دارد این معیارها را از معادله خارج سازد.
کارمندان بیمارستان می دانند وقتی بیماری دچار ایست قلبی میشود، تلاش برای احیا باید بلادرنگ صورت گیرد.
دکتر پل چان paul chan می گويد، «قلب بیمار ایستاده است، نفس نمیکشد و هیچ فعالیت الکتریکی یا مکانیکی در قلب وجود ندارد.»
دکتر پل چان از انستیتوی قلب saint lukes و همکارانش فکر کردند این وضعیتهای اضطراری درون بیمارستان، فرصتی خاص را برای بررسی تفاوت درمان پزشکی و در نهایت بقا در بیماران سفیدپوست و سیاهپوست فراهم می کند. «واکنش آنی و برای نجات جان بیمار ضروری است و بسیاری دیگر عوامل از جمله استفاده کم یا زیاد از داروها، وضعیت بیمه و اولویتهای فرهنگی نباید هیچ نقشی در بقای بیمار پس از ایست قلبی داشته باشد.»
این پژوهش میزان بقای بیش از ده هزار بیمار را که به دنبال ایست قلبی در بیمارستان به احیای قلبی ریوی یا شوک قلبی نیاز داشتند بررسی کرد و دریافت میزان بقای بیماران سیاه پوست و مرخص شدن آنها از بیمارستان اندکی بیش از 25 درصد و همین رقم در بیماران سفیدپوست بیش از ۳۷ درصد است. با این حال این فاصله ۱۲درصدی هنگامیکه پژوهشگران محل بیمارستان را مدنظر قرار دادند از بین رفت.
«برخی بیمارستانها در احیا و ارائه بهترین خدمات ممکن به بیماران دچار ایست قلبی، بهتر از دیگر بیمارستانها عمل می کنند و به نظر میرسد این تفاوتها به صورت نامتجانسی بیماران سیاهپوست را تحت تاثیر قرار می دهد. ما انتظار داشتیم الگوهای مراقبت بین بیماران سیاهپوست و سفیدپوست متفاوت باشد، به صورتی که بیماران سیاهپوست در بیمارستانهایی پذیرفته شوند که میزان بقای پایین تری دارند. این تنها در مورد بیماران سیاهپوست نیست بلکه صحبت از بهبود مراقبتها در بیمارستانهایی است که کیفیت پایین تری دارند، تا میزان بقا پس از ایست قلبی در بیمارستان در تمام بیماران سفیدپوست و سیاهپوست بهبود یابد.»
متخصصین می گویند یافتن راهی برای بهبود کیفیت عمل احیا و مراقبتهای پس از آن در بیمارستانهایی که عملکرد ضعیفی دارند برای حذف اختلاف نژادی در میزان بقا ضروری خواهد بود.
