در «مجتمع تادیبی لوتر لاکت» که بیرون منطقه لوئیزویل در کنتاکی واقع شده است، بیش از هزار تبهکار زندانی شده اند. این زندان یک گروه نمایشی غیرعادی دارد به نام «شکسپیر پشت میله ها». این گروه ۱۶ سال است که نمایشهایی همچون «هملت»،« مکبث» و «ژولیوس سزار» را به روی صحنه برده اند.
این زندانیان هم برای هم سلولی ها نمایش برگزار می کنند و هم برای مردم عادی. آنها هم اکنون در حال تمرین نمایش جدید خود «رومئو و ژولیت» هستند. برای اجرای نمایش «رومئو و ژولیت» در زندان، بزرگترین چالش پیدا کردن هنرپیشه های مناسب است.
هال کاب، یکی از اعضای موسس گروه نمایش «شکسپیر پشت میله ها» که به جرم قتل به حبس ابد محکوم شده است، می گوید: «اینجا، از نظر پیدا کردن شخصیت ها، شخصیت زن را نمی توان تحت پوشش قرار داد.» او به طور آشکارا همجنس گرا است و می گوید: «بسیاری از مردم خیلی سعی می کنند که برای دوام آوردن در این جا یک تصویر خیلی مردانه ارائه بدهند و خراب کردن این تصور می تواند عاملی برای آسیب پذیر شدن افراد شود. »
زندانی شماره ۱۶۶۲۰۰
نقش رومئو را بازی می کند:
«او سخن می گوید.
اوه، بار دیگر سخن بگو، فرشته روشن، چرا که هنر
همچون این شب، درخشان و افتخارآفرین است
همچون بال یک کبوتر پیام آور بهشت است »
جیمز پیکارد به این دلیل درخواست کرد که نقش رومئو را بازی کند چون احساس می کند به شخصیت او شباهت دارد. او می گوید «من هم عاشق شده ام، هم عشق خود را از دست داده ام. هم کسی را به قتل رسانده ام. ویژگیهای بسیاری هستند که رومئو در طی این نمایش در برابر آنها قرار می گیرد و من نیز آنها را در زندگی واقعی خود تجربه کرده ام.»
ژولیت که مهمترین نقش نمادین یک زن در کلیه آثار ادبی به شمار می رود، چطور؟ چه کسی نقش او را ایفا خواهد کرد؟
درالد ویکس، که خواست تا نقش ژولیت را بازی کند، می گوید: «من از برادران آریان ]یک گروه نژادپرست سفید پوست در امریکا[ خواستم تا روی شکمم را خالکوبی کنند. من روی سینه ام نقطه های همچون رعد و برق بکشند. نیروی عالی ]نژاد[ سفید است و با ارتکاب به اعمال جنایتکارانه به آن دست می یابی.»
ویکس نیز که به حبس ابد محکوم شده است، می گوید زمانی که جوانی بیش نبود به گروه های نژادپرست سفیدپوست پیوست چون خشمگین بود و می خواست در دل مردم هراس بیفکند.
او می گوید «چند سال پیش به سرم زد که وقتی من خودم تحمل دیدن قیافه خودم را ندارم، چه اهمیتی دارد که این مردم در مورد من چه فکری می کنند؟».
این بود که ویکس به سمت «شکسپیر پشت میله» کشیده شد. چون هیچ ارتباطی با شخصیت ژولیت برقرار نمی کرد، به سمت بازی در نقش این شخصیت کشیده شد.
ویکس می گوید «از زمانی که بچه بودم در زندان هستم، احساسات زیادی در این نمایش منعکس می شوند که من هرگز آن ها را حس نکرده ام. بنابراین این برای من فرصتی فراهم می کند که این احساسات را درک کنم و ببینم با این احساس چه اتفاقی می افتد.»
راب براون، زندانی دیگری است که نقش فریار لارنس، محرم ژولیت را بازی می کند، درباره ویکس و نقش او می گوید «من شاهد بوده ام که او چطور از نظر ذهنی و جسمی خود را به ایفای این نقش متعهد کرده است، من به خواب هم نمی دیدم که برای این نقش انتخاب شود، خیلی بهش افتخار می کنم».
مت والاس، مدیر هنری «شکسپیر پشت میله ها»، زندانی نیست و یک هنرمند حرفه ای تئاتر است. او نمایش ها را انتخاب و کارگردانی می کند. در حالی که بیشتر گروههای تولید نمایش سعی می کنند تجربه ای را برای مخاطبان خود بیافرینند، نمایش «شکسپیر پشت میله ها»، برای هنرپیشه ها تجربه می آفریند.
براساس اعلام وزارت دادگستری ایالات متحده، این امر به ویژه به این دلیل اهمیت دارد که حدود ۹۵ درصد از زندانیان زندان های دولتی یک روزی آزاد خواهند شد.
والاس می گوید: زندانیان «با استفاده از متن و قرار دادن خود در نقش شخصیتها، حس همدردی و مسئولیت بیشتری پیدا می کنند و انسان های بهتری می شوند و در نهایت همسایه های بهتری خواهند شد.»
بنابراین اعضای نمایش «شکسپیر پشت میله ها»، نه تنها برای اجرای جدید تمرین می کنند، بلکه خود را برای ایفای نقش در زندگی شان و زمانی که دیگر پشت میله های زندان نیستند آماده می کنند.
این زندانیان هم برای هم سلولی ها نمایش برگزار می کنند و هم برای مردم عادی. آنها هم اکنون در حال تمرین نمایش جدید خود «رومئو و ژولیت» هستند. برای اجرای نمایش «رومئو و ژولیت» در زندان، بزرگترین چالش پیدا کردن هنرپیشه های مناسب است.
هال کاب، یکی از اعضای موسس گروه نمایش «شکسپیر پشت میله ها» که به جرم قتل به حبس ابد محکوم شده است، می گوید: «اینجا، از نظر پیدا کردن شخصیت ها، شخصیت زن را نمی توان تحت پوشش قرار داد.» او به طور آشکارا همجنس گرا است و می گوید: «بسیاری از مردم خیلی سعی می کنند که برای دوام آوردن در این جا یک تصویر خیلی مردانه ارائه بدهند و خراب کردن این تصور می تواند عاملی برای آسیب پذیر شدن افراد شود. »
زندانی شماره ۱۶۶۲۰۰
نقش رومئو را بازی می کند:
«او سخن می گوید.
اوه، بار دیگر سخن بگو، فرشته روشن، چرا که هنر
همچون این شب، درخشان و افتخارآفرین است
همچون بال یک کبوتر پیام آور بهشت است »
جیمز پیکارد به این دلیل درخواست کرد که نقش رومئو را بازی کند چون احساس می کند به شخصیت او شباهت دارد. او می گوید «من هم عاشق شده ام، هم عشق خود را از دست داده ام. هم کسی را به قتل رسانده ام. ویژگیهای بسیاری هستند که رومئو در طی این نمایش در برابر آنها قرار می گیرد و من نیز آنها را در زندگی واقعی خود تجربه کرده ام.»
ژولیت که مهمترین نقش نمادین یک زن در کلیه آثار ادبی به شمار می رود، چطور؟ چه کسی نقش او را ایفا خواهد کرد؟
درالد ویکس، که خواست تا نقش ژولیت را بازی کند، می گوید: «من از برادران آریان ]یک گروه نژادپرست سفید پوست در امریکا[ خواستم تا روی شکمم را خالکوبی کنند. من روی سینه ام نقطه های همچون رعد و برق بکشند. نیروی عالی ]نژاد[ سفید است و با ارتکاب به اعمال جنایتکارانه به آن دست می یابی.»
ویکس نیز که به حبس ابد محکوم شده است، می گوید زمانی که جوانی بیش نبود به گروه های نژادپرست سفیدپوست پیوست چون خشمگین بود و می خواست در دل مردم هراس بیفکند.
او می گوید «چند سال پیش به سرم زد که وقتی من خودم تحمل دیدن قیافه خودم را ندارم، چه اهمیتی دارد که این مردم در مورد من چه فکری می کنند؟».
این بود که ویکس به سمت «شکسپیر پشت میله» کشیده شد. چون هیچ ارتباطی با شخصیت ژولیت برقرار نمی کرد، به سمت بازی در نقش این شخصیت کشیده شد.
ویکس می گوید «از زمانی که بچه بودم در زندان هستم، احساسات زیادی در این نمایش منعکس می شوند که من هرگز آن ها را حس نکرده ام. بنابراین این برای من فرصتی فراهم می کند که این احساسات را درک کنم و ببینم با این احساس چه اتفاقی می افتد.»
راب براون، زندانی دیگری است که نقش فریار لارنس، محرم ژولیت را بازی می کند، درباره ویکس و نقش او می گوید «من شاهد بوده ام که او چطور از نظر ذهنی و جسمی خود را به ایفای این نقش متعهد کرده است، من به خواب هم نمی دیدم که برای این نقش انتخاب شود، خیلی بهش افتخار می کنم».
مت والاس، مدیر هنری «شکسپیر پشت میله ها»، زندانی نیست و یک هنرمند حرفه ای تئاتر است. او نمایش ها را انتخاب و کارگردانی می کند. در حالی که بیشتر گروههای تولید نمایش سعی می کنند تجربه ای را برای مخاطبان خود بیافرینند، نمایش «شکسپیر پشت میله ها»، برای هنرپیشه ها تجربه می آفریند.
براساس اعلام وزارت دادگستری ایالات متحده، این امر به ویژه به این دلیل اهمیت دارد که حدود ۹۵ درصد از زندانیان زندان های دولتی یک روزی آزاد خواهند شد.
والاس می گوید: زندانیان «با استفاده از متن و قرار دادن خود در نقش شخصیتها، حس همدردی و مسئولیت بیشتری پیدا می کنند و انسان های بهتری می شوند و در نهایت همسایه های بهتری خواهند شد.»
بنابراین اعضای نمایش «شکسپیر پشت میله ها»، نه تنها برای اجرای جدید تمرین می کنند، بلکه خود را برای ایفای نقش در زندگی شان و زمانی که دیگر پشت میله های زندان نیستند آماده می کنند.