وال استريت جورنال با اشاره به اجرای قطعنامه ۱۹۷۳ شورای امنيت سازمان ملل متحد در ليبی نوشته است کمک بين المللی به شهر بنغازی بسيار به موقع رسيد؛ يعنی زمانی که هواداران معمر قذافی به پای دروازه های بندر آزاد شده بنغازی رسيده بودند و نزديک بود آن شهر را بار ديگر به تصرف درآورند.
فؤاد عجمی، استاد مطالعات بين المللی در دانشگاه جانز هاپکينز، می نويسد اگر نيروهای بين المللی به موقع نمی رسيدند، بنغازی به سرنوشتی همچون سربرنيستای سال ۱۹۹۵ در جمهوری بوسنی و هرزگوين دچار می شد.
به نوشته روزنامه انگليسی گاردين، سه ماه بعد از شروع انقلاب های عرب، اسراييل هنوز چشمانش را به روی تحولات خاورميانه نگشوده است. مطبوعات اسراييل، بی توجه به آنچه که در حول و حوش مرزهايشان می گذرد؛ با نگرانی به نوار غزه چشم دوخته اند؛ رهبران اسراييل بيمناک از تشکيل يک حکومت اسلامی همچون ايران در همسايگی آن کشور، پيشنهاد کرده اند که مرزهای اسراييل با مصر و اردن بسته شود. و هنوز هيچ مقام اسراييلی به کشورهای انقلابی پيام تبريکی نفرستاده است. نويسنده مقاله استدلال کرده است که اگر دولت اسراييل به همين شيوه ادامه دهد، در خاورميانه منزوی خواهد شد.
روزنامه لوموند به نقل از وزير امورخارجه بحرين می نويسد آن کشور درحال گذراندن برهه ای بسيار خطرناک است.
در مقاله ای در نشريه اينترنتی هافينگتن پست، علی فاطمی، رييس بخش مالی دانشگاه دپال، نوشته است گرد و خاک انقلاب مصر که بخوابد، دنيا از اين که آمريکا در کنار مردم مصر بوده و به ابقای ديکتاتور کمکی نکرده است، بسيار خرسند خواهد بود. در مورد ايران نيز چنين است و رؤسای جمهوری آمريکا بارها پشتيبانی خود را از مردم ايران در برابر دولت سرکوبگر جمهوری اسلامی اعلام کرده اند؛ اما تنها مخالف واقعی دولت تهران که حمايت آمريکا از آن می تواند به پيروزی دموکراسی در ايران بينجامد، جنبش سبز است.