آيا سقوط دو ديکتاتوری ديرپای شمال آفريقا به فاصله چند روز از يکديگر، و ادامه قيام های مردمی در چند کشور خاورميانه و آفريقا نويدبخش تولد دوباره دنيای عرب در عصر دموکراسی است؟ يا کشورهای عرب راه اسلام گرايی از نوع جمهوری اسلامی را دنبال خواهند کرد؟ رسانه های معتبر جهان توجه خود را در پی سقوط حسنی مبارک در مصر، به اين سؤال معطوف کرده اند.
سرمقاله وال استريت جورنال با عنوان «مصر پس از مبارک» اين برهه را بهترين فرصت برای پيوستن اعراب به دنيای مدرن، قلمداد کرده است. اين روزنامه می نويسد شعار های مردم مصر آزادی، مدرنيزه شدن، کار و هويت فرهنگی بود؛ و از اسلام سياسی به سبک انقلاب اسلامی ايران در آن خبری نبود. وال استريت جورنال يادآوری می کند که سال ۱۳۸۸ در جمهوری اسلامی نيز شعارهای جوانان ايرانی آزادی و دموکراسی و هويت ايرانی بود، نه اسلام؛ و انقلاب مصر می تواند الهامبخش مردم ايران در حرکت به سوی آزادی باشد. مقاله ديگری در اين روزنامه می گويد: «رهبران تندروی تهران اکنون می خواهند از آب گل آلود ماهی بگيرند؛ و سقوط حسنی مبارک را يک پيروزی بزرگ در مقابل آمريکا جلوه دهند.» و در ادامه گفته می شود که هر چند محمود احمدی نژاد در سالگرد انقلاب اسلامی، قيام مردم مصر و تونس را الهام گرفته از غرب ستيزی آيت الله خمينی خواند، اعمال دولت ايران آشکارا بيانگر وحشت رژيم از تکرار رويدادهای خرداد ۱۳۸۸، يعنی هنگامی است که گروه های ميليونی مردم برای مطالبه آرای دزديده شده خود به خيابان ها ريختند؛ و تظاهرات آرام آنها به وحشيانه ترين شکلی سرکوب شد. اکنــون دولت جمهوری اسلامی حتی برپايی تظاهراتی به دعوت ميرحسين موسوی و مهدی کروبی در همبستگی با جنبش مردم تونس و مصر را بر نمی تابد. و اين همه، نشان دهنده وحشت رژيم تهران از سرايت قيام دموکراسی خواهانه خاورميانه به ايران است.
روزنامه لوموند نيز انقلاب مصر را انقلابی می داند که دوران اسلامگرايی را پشت سر گذاشته است. لوموند با اشاره به وجوه تشابه ميان قيام مصر و جنبش سال ۱۳۸۸ مردم ايران می نويسد مخالفان حسنی مبارک، جوانانی بودند که بيشترشان دوران پيش از مبارک را به ياد نمی آورند؛ و در ايران نيز مخالفان احمدی نژاد، بيشتر معترضان به نتيجه انتخابات، نوجوانانی بودند که تمام عمرشان را در ايران پس از انقلاب اسلامی زندگی کرده اند، و دموکراسی و آزادی ای را می خواستند که هرگز طعم آن را نچشيده اند.
نيويورک تايمز نوشته است مصر پس از حسنی مبارک مسير انقلاب سال ۱۳۵۷ ايران را دنبال نخواهد کرد؛ و يک دليل عمده اش اين است که در مصر چهره مذهبی پرجاذبه ای وجود ندارد؛ و روحانيون، رهبری اخوان المسلمين را بر عهده ندارند.
گاردين می نويسد: «ديروز مصر، امروز الجزاير،» شعار مردم الجزاير است که با الهام از قيام مردم مصر، شجاعانه به پاخاسته اند و نخستين شکاف را در ديوار رژيم ارعاب و وحشت يازده ساله عبدالعزيز بوتفليقه، ايجاد کرده اند. گاردين می نويسد درخواست اوليه تظاهرکنندگان الجزايری، برداشتن وضعيت اضطراری ۱۹ ساله در آن کشور است، و اگر موفق شوند، تا سرنگونی ديکتاتور پيش خواهند رفت. همچنين روزنامه گاردين با اشاره به استعفای حسنی مبارک نوشته است، با کنار رفتن ديکتاتور، چالش اصلی در مصر آغاز شده است. گاردين اشاره می کند که با برچيده شدن بساط پادشاهی در ايران، هيچکس فکر نمی کرد خواستهای مردم برای اصلاحات، جای خود را به خشک انديشی مذهبی بدهد، و هشدار می دهد که تغيير و تحول اساسی در ساختار سياسی و اقتصادی مصر بايد با برنامه ريزی دقيق صورت گيرد تا آن کشور بار ديگر به دامان استبداد - يا اسلامگرايی افراطی – نيفتد.
واشنگتن پست قيام مردم مصر را نقطه پايان ديکتاتوری سی ساله و حکومت ظالم، فاسد و سرکوبگر حسنی مبارک خوانده و نوشته است دستاورد مهمتر و ارزشمندتر اين انقلاب، تلاش برای زنده کردن دنيای عرب و بازگرداندن حاکميت، آزادی، و بالندگی اعراب است. واشنگتن پست همچنين به روايت جمهوری اسلامی از قيام های مردمی در خاورميانه اشاره دارد. اين روزنامه می نويسد در حالی که در تونس و مصر و ديگر کشورهای منطقه، مردم با شعار دموکراسی، ديکتاتور را بيرون راندند؛ رييس جمهوری اسلامی اين قيام ها را ضد آمريکايی و ضداسراييلی جلوه می دهد و می گويد امام زمان رهبری قيام را در آن دو کشور سنّی مذهب برعهده داشته است.
اما روزنامه کيهان چاپ تهران در شماره روز يکشنبه خود جزئياتی از برنامه پرتاب ماهواره های ظفر و نويد به فضا را منتشر کرد که در آن مدير مرکز تحقيقات ماهواره دانشگاه علم و صنعت از احتمال ارسال پيام امام دوازدهم شيعيان به محض قرار گرفتن ماهواره نويد در مدار زمين خبر داد. خبرگزاری جمهوری اسلامی، ايرنا، نيز می گويد که محمود احمدی نژاد با صدور حکمی فريدون عباسی از اعضای دانشکده مهندسی هسته ای دانشگاه شهيد بهشتی را به سمت معاون رييس جمهوری و رياست سازمان انرژی اتمی ايران منصوب کرده است. فريدون عباسی و مجيد شهرياری در آذرماه امسال هدف حمله تروريستی قرار گرفتند. مجيد شهرياری در آن حادثه به قتل رسيد.
در همين حال کابينه اسراييل روز يکشنبه تشکيل جلسه داد. اين اولين جلسه دولت اسراييل پس از آغاز تظاهرات در مصر است. مو ضوع های داخلی، اوضاع مصر و ديگر مسائل خاورميانه از زمره گفتگوهای نشست کابينه اسراييل بود. در اين جلسه بنيامين نتانياهو، نخست وزير آن کشور، مساله کناره گيری حسنی مبارک را با وزيران خود در ميان نهاد. دولت اسراييل از اين که ارتش مصر اعلام کرده است پيمان صلح مصر با اسراييل را محترم می شمارد، خشنود است. آقای نتانياهو گفت: «پيمان صلح با اسراييل سابقه طولانی دارد و دولت های مختلف مصر آن را حفظ کرده اند و ما معتقديم اين پيمان اساس و پايه نه تنها صلح و ثبات در مناسبات دو کشور، بلکه در تمامی خاورميانه است.» پيمان صلح اسراييل و مصر پس از ۴ سال جنگ بين دو کشور در سال ۱۹۷۹ به امضا رسيد؛ پيمانی که دو سال پس از امضا آن، موجب ترور انور سادات، رييس جمهوری فقيد مصر، بدست يک مصری افراط گرا شد. بدنبال انور سادات، جانشين وی، حسنی مبارک، نيز اين پيمان را ارج نهاد و برای پايداری آن کوشيد. کابينه اسراييل همچنين انتصاب ژنرال بنی گنتس به فرماندهی جديد ارتش آن کشور را مورد تصويب قرار داد. ژنرال بنی گنتس در حالی اين منصب را به عهده می گيرد که نه تنها بايد اوضاع نامعلوم مصر، همسايه اسراييل، را زير نظر داشته باشد بلکه بايستی تهديد های ستيزه گران از لبنان در شمال، و نوار غزه در جنوب، را خنثی کند و تهديد يک ايران اتمی را نيز به چالش های آتی خود بيافرايد.