مداخله نظامی عربستان سعودی در بحرين و سرکوب جنبش مردم اين کشور حاشيه جنوبی خليج فارس به صورت گسترده ای در روزنامه های امروز (شنبه) آمريکا از زاويه ها ی گوناگون مورد بحث قرار گرفته است.
وال استريت جورنال در سرمقاله خود با انتقاد از تاخير دولت اوباما در تصميم گيری نسبت به مداخله نظامی در ليبی با هدف شکست نيروهای خاندان قذافی می نويسد دليل اين تاخير هرچه باشد خوشحاليم که سرانجام دولت اوباما تصميمش را گرفت. اکنون تعهد واشنگتن، دادن اين تضمين است که خاندان قذافی نه تنها در بنغازی شکست می خورد بلکه از طرابلس هم بيرون رانده می شود.
نيويورک تايمز درباره برخورد منافع سعودی ها با دولت ايران در ماجرای بحرين می نويسد سرکوب خونين جنبش دموکراسی در بحرين، دولت اوباما را در زمينه دموکراسی در خاورميانه بر سر دو راهی قرار داده و ميان واشنگتن با نزديکترين متحدش در جهان عرب يعنی عربستان سعودی فاصله انداخته و درهمان حال موضع دشمن آمريکا در منطقه يعنی ايران را تقويت کرده است. درمقاله از گفت و گوی تلفنی اوباما با ملک عبدالله پادشاه سعودی خبر داده شده و اينکه رييس جمهوری آمريکا به ملک عبدالله گفته است تنها راه برون رفت بحرين از بحران جاری، حل مساله از راه گفت و گوست، اما پادشاه سعودی ظاهرا برای اين پيشنهاد گوش شنوایی نداشته است.
واشنگتن پست از ملايم شدن سياست دولت اوباما نسبت به پادشاهی ها در جهان عرب مقاله ای دارد. در مقاله با اشاره به انتقاد وزير امور خارجه آمريکا از سرکوب مردم بحرين و گفت و گوی تلفنی پرزيدنت اوباما با پادشاه سعودی تاکيد شده است که مقام های آمريکايی اقدام سعودی ها و ساير کشورهای منطقه خليج فارس در اعزام نيروی سرکوبگر به بحرين و اعلام وضعيت فوق العاده در آن کشور را محکوم نکرده اند و هيلاری کلينتون در گفتگو با سی ان ان اين اقدام را مسيری نادرست توصيف کرده و تنها از حاکمان بحرين خواسته است با مخالفان به گفتگو بنشيند، پيشنهادی که درحال حاضر احتمال انجام آن قابل تصور نيست.
واشنگتن تايمز در مقاله ای با عنوان دشمن از درون می نويسد ما در آمريکا با فاشيسم اسلامگرا در حال مبارزه ايدئولوژيک هستيم اما ليبرالها اين مبارزه را ناديده می گيرند. نويسنده مقاله می افزايد اسلام راديکال، دموکراسی آمريکايی را تهديد می کند و آمريکا را آهسته از درون می خورد و اگر متوقف نشود تمدن آمريکا به نابودی محکوم است. در مقاله از دولتمردان انتقاد شده که با ناديده گرفتن اين خطر مدام به ستايش از خدای دروغين چند فرهنگی می پردازند.
