نمایشنامه «کلیبورن پارک» که در تئاتر «وست اند» لندن در ماه های گذشته به شدت مورد توجه علاقمندان تئاتر و منتقدین هنرهای نمایشی قرار گرفته است ، برای بروس نوریس، نویسنده آن جایزه نمایشنامه نویسی پولیتزر در رشته هنرهای دراماتیک را به همراه آورد و نام این نمایشنامه نویس را در کنار برندگان دیگر این جایزه معتبر از جمله چهره های برجسته ای چون آرتورمیلر، اوجین اونیل و تنسی ویلیامز قرارداد.
نمایشنامه «کلیبورن پارک» پیش از این نیزبه خاطر ظرافتی که نویسنده آن در کار بررسی مسله تبعیضات نژادی در جامعه امروزی آمریکا نشان داده است توانست جایزه معتبر «اولیویه» بریتانیا را نیز به دست آورد.
نمایش «کلیبورن پارک» نخستین بار در نیویورک به نمایش گذاشته شد و سال گذشته نیز در تئاتر «رویال کورت» لندن در «وست اند» به اجرا درآمد.
یک هیئت داوری شامل نمایشنامه نویسان و منتقدین تئاتری این نمایشنامه را «کاری ارزشمند که شخصیت های اصلی و بیاد ماندنی آن درباره مسائل مهمی در رابطه با تبعیضات نژادی و طبقاتی موجود در آمریکا و چالش هایی که برای ازمیان برداشتن آن ها وجود دارد صحبت می کنند» خوانده اند.
بنا بر اطلاعات مندرج در وبسایت جوایز پولیتزر، این جایزه در رشته نمایشنامه نویسی به نویسنده ای اهدا می شود که یک «اثر شاخص تئاتری و اصیل» را با موضوعی بکر در رابطه با مسائل زندگی در آمریکا ارائه دهد.
نوریس، درطول سال ها با کمپانی تئاتر «استپن ولف» در شیکاگو همکاری داشته است اما هم اکنون نامش درکنار برخی از شناخته شده ترین چهره های تئاتری آمریکا و برندگان جایزه پولیتزر از جمله ادوارد آلبی، آرتور میلر و تنسی ویلیامزقرار گرفته است. جایزه پولیتزر یک جایزه نقدی ۱۰ هزار دلاری نیز برای برندگان آن به همراه دارد.
از دیگربرندگان جوایزپولیتزر دررشته هنرهای دراماتیک، جنیفر ایگان است که نوول پرفروش او به نام «دیداری با گون اسکوآد» توانست او را در رده بندی معتبر برندگان جوایز پولیتزر قرار دهد. داوران این بخش از جوایز پولیتزر اثر خانم ایگان را «یک ابتکار نو درنمایش زندگی امروزی بشر و به کهنسالی رسیدن در دوران دیجیتالی و تغییرات ناشی از آن که به سرعت درزمینه های مختلف فرهنگی در حال وقوع هستند» خوانده اند.
جنیفر ایگان که درضمن درفهرست نامزدهای جوایز «اورنج» هم بوده است به آسوشیتد پرس گفته است که کتاب او تحت تاثیر کتاب «درجستجوی زمان از دست رفته» به قلم مارسل پروست متفکر فرانسوی نوشته شده است: «کتاب پروست زمان را عاملی ژرف و غیرقابل پیش بینی خوانده است و همین موضوع در اینجا به خوبی ثابت می شود چرا که برنده شدن چنین جایزه ای یعنی «پولیتزر» هم می تواند ژرف و هم غیرقابل پیش بینی باشد.»